Can We Hug?

sarılalım mı??

Okula gittiğimde hyunjin yanıma geldi ve birkaç şey söyledi ben ise sadece jisung'a odaklanmıstım arada bi izlendiğini fark edip bana doğru bakıyordu ben ise tam o bakarken hyunjin ile konuşuyomuş gibi yapıyor dikkatini dağıtıyordum

"Minho nereye bakıyon sen"

"Senle konuşuyorum ya hyunjin"

"Hayır ben konuşuyorum sen etrafa bakıyosun konuşmuyosun bile"

Umursamadım jisung'a bakmaya devam ettim hyunjin beni inceledi sonra gözümü diktiğim yere baktı

"Sen jisung'a mı bakıyon"

Sesli söylediği için jisung dahil herkes buraya baktı sonrasında hyun'u dışarı çıkarttım ve dikkatlerinin dağılmasını sağladım

Jisung'dan;
İsmimin geçtiğini duydum sesin kaynağına doğru baktım benimle sürekli konuşmaya çalısan çocuğu gördüm bi anda panikle sınıftan çıktı onun çıkmasıyla sınıftakilerin dikkati üstüme toplandı herkes bana bakıyor ben daha çok stres oluyordum

Bi süre elim ayağım titredi sonrasında burda kalmamın bana iyi gelmeyeceğini anladım ve tuvalete doğru koştum bacaklarım beni taşıyamıyordu vücudumun heryeri titriyordu nefesim yavaş yavaş kesiliyordu sanki gözler hala üzerimde gibiydi

Sadece ağladım elimden sadece bu geliyordu çünkü çaresiz beklerken birden içeri Minho girdi teneffüs bitmek üzereydi derse girebileceğimi sanmıyordum

"Bi sorun mu var"

"Evet"

"Kötü görünüyorsun"

"Öyleyim"

"Bu neden oldu"

"Bu konu hakkında konuşmayı sevmem"

"Peki birine haber vermemi ister misin"

"Telefonumdan şoförü arar mısın beni alması için"

"Tabi"

Telefonu verdim ve bekledim çaresiz yere oturdum hala ağlıyordum minho telefonda bişey yapıp şoförü aradı durumumun kötü olduğunu söyledi kötü olduğumu görünce elimi tuttu tam geri çekecektim ki bu bana iyi geldi elimin titremesi bi nebzede olsa geçmişti bir eliyle telefonda durumu anlatıyor bir eliyle elimi tutup beni sakinleştiriyordu

Telefonu kapattı rahatladığımı görüp diğer elimide tuttu bana iyi geliyordu

"Minho ben çok çok teşekkür ederim" Dedim titrek sesimle

"Rica ederim jisung sana iyi gelebildiğime sevindim"

"Minho senden bişey istesem yapar mısın?"

"Tabiki"

"Bana biraz sarılabilir misin? "

Bunu dememle birlikte kollarıyla beni sardı iyi hissettirdi en az annem kadar iyi geldi sakinleşmiştim

"Daha iyiysen sınıfa geçelim mi"

"Evet daha iyiyim"

Sınıfa gittik beraber geldiğimizi gören sınıfın dikkati üzerimize doğruldu stres yaptığımı gören Minho kimsenin görmeyeceği şekilde elimi tuttu ve beni sakinleştirdi

"Jisung kendimi kaydettim telefonuna kötü hissedersen beni araman yeterli yanında olmaya çalısıcam"

Tebessüm ettim ve tamam anlamında başımı salladım arkadaş edinmiştim işte

Biraz durduktan sonra nöbetçi öğrencinin çağırmasıyla titreyen bacaklarımla merdivenlerden indim dışarı doğru çıktım ve siyah arabaya doğru yürüdüm kapı açıldı bende içeri oturdum ev okula çok uzak değildi yol uzun sürmedi

Eve geldiğimizde annemi gördüm annem koşarak yanıma geldi bana sarıldı işte şimdi tamamen sakinleştim annemin yanağına bi öpücük kondurup tebessüm ettim

"Jisung iyisin dimi bişeyin yok"

"Evet anne sen sarılınca daha iyi oldum"

"İyi geleceğini biliyordum"

"Evet gerçekten iyi geldi"

"Ne yapmak istersin bebeğim"

"Anne sadece yatmak istiyorum"

"Tamam iyi uykular"

Odama doğru çıktım bu sefer çalısma masasına değil sadece yatağa yöneldim ve kendimi yatağa attım çok sürmeden uykuya daldım