Hissettiğim tatlı ölüm kokusu vücudumun her tarafına panzehrini bırakıyordu. Belki yarım kalmışların sızısıydı yaralarım, peşimi bırakmayan gölgem gitmediği sürece yaşanmışlıklarımdı zehrim.
Vücudumun her köşesinde mavi kırmızı çizgilerin kesiştiği yoldu anılarımız, biri yok olacak olursa sende hissettiğim bağlantılarım beyin hücrelerimde teker teker patlıyacaktı. Benliğim ve vücudumu süslüyen bedenin tüm her seyi ile ruhumdan yavaşça ayrılacaktı.
"İstiyordum ama vazgeçilmezdin, en azından benim icin."
Bilirim sende benim gibi kolay silemezsin. Kafamda geçen güzel anılarla derlenmiş film şeridinden ötesiydin sen. Tanıyor muydum ya da içimde bir yerlerde sakladığım kimliksiz ruhtan mı ibaretsin bilmiyorum. Eskisini ozledigim minik bir melektin belki hayal dunyamda. Beynime sarmasiklarini sarmis, kıvrimlarinin arasinda ismini kazimistin ya da ben buyulenmistim. Fazlaca baglanmistim ve sen deniz misali beni milyonlarca balik arasinda kaybetmistin. Saf sevgimi benden almis yobazca her seyimi verdigim sen bana hic bir sey katmamistin.
"Her seye ragmen umutluydum hayata bağlılıgımdan degil sana olan zaafımdan."
Hayata karsi bitkindim ilacini aradigim doktor sendin. Umudumu bagladigim kırık dal, ölümün bana fısıldadığı o zamanlar azrailimde.
Herseyin bittiginden emin olduğumda ümitlendirende. Varolmayı dilediğim dünyanın sebebide sendin. Içimde yaşadığım bu bozuk plak misali tekrarlanan düşüncelerin sebebide.
İçimde yaşadığım bu karmaşık labirent belki cozülmeye değer dahi değildi, her şeyin farkındaydım bunu kendime inandırmak istemeyen en büyük düşmanımda kendimdim. Ne traji komik ama çölde su aramaya benzer bu olayı ruhu kararmış birinde sevgi aramaya calışarak bilemiştim kendimi. Susamamistim o yakici kalbine ragmen beni kul edene dek nefes almiyacktim bedenim çekilene kadar kuru dudaklarım dudaklarına kenetlenmeyene kadar yaşayan bir ölüydüm.
Isminin her harfini duyumsadigimda uvuzlarimda hissettigim titreklik donuklasmayana kadar ben oyunu tekrar oynuyacaktım.
🪦
