Fakirlik çok zor. Hayat... hayatta çok zor. Babam asgari ücret ile çalışan bir adam. Bende lisede yeni mezun oldum. Genç olduğum için çalışıp kendimi yıpratmak istemiyorum. Elime telefonumu alıp facebook'a girdim. Bir evlenme grubuna üye oldum. Profillere baktım. Kırk çok genç. Ben bana baba olacak bir adam arıyorum. Aniden durdum. Hastane,ağzına boru takılı,sedyede yatan bir adam. Adı Eburezzak Rızıkoğlu
"Taliplerimi arıyorum,çok zengimin" hemen ayaklandım bu adam benim hayatımın aşkıydı. Mesaj attım. "Kocam ol" hemen yanıt geldi
"Koruma yolluyorum" Bavulumu topladım. Üstüme pembe kadife hırkamı,beyaz tenis eteğimi,tozluklarımj ve pembe babetlerimi giydim. Ben buyum! Pembe deri çantamı koluma,taşlı beyaz detaylı güneş gözlüğümü taktım,odamdan çıktım. Annem beni gördü
"Kızım nereye?" Gözlerimi devirdim
"Of ezik sen yine şu kocan adamdan dayak mı yedin?" Ellerini birleştirdi,kafasını eğdi
"Babandır kızım"
"Boşan o zaman? Benim platin sarı saçıma para yetiştirmeyen adam babam olamaz!" Sarı saçlarımı savurdum. "Nereye kızım?" Gözlerimi devirdim "ekmek almaya" benim annem çok saf bir kadındı "tamam kızım" evden çıktım. Araba geldi ve beni götürdü. Artık kendi ayaklarım üzerinde duran bir kadın olacaktım.
