Oyun Bozan//YARI TEXTING//

38. Bölüm

Ailemin bayadır mezarlığıma gidemiyordum havalarda soğudu acaba üşüyorlar mıdır? yada beni özlemişler midir? Her anne baba çocuğunu özler değilmi bence özlüyorlardır. Bu gün ayın 26 sıydı kardeşimin doğum günüydü bu gün tam 10 yaşına giriyordu ve ben onun doğum gününü kutlayamamıştım kendimden bunun için ayrı nefret ediyordum. Ben kesinlille hiç birşey haketmiyordum. İyi bir hayat iyi bir yaşam hiç birşeyi haketmiyordum. Daha ailemin mezarına bile gidemiyordum kardeşimin doğum gününü bile kutlayamıyordum. Dertlerimi anneme babama anlatamıyordum. Asla diğer kızlar gibi olmadım daha doğrusu olamadım

Ailem ile çok iyi anlaşırdık mükemmel bir hayatımız vardı yaşam tarzımız çok güzeldi

Babam her zaman beni okula bırakırdı her zaman şevkatli bir baba olmuştur asla cimri değildi benim ilk aşkım babamdı

Beni asla kırmazdı kavga etmezdik hayatımda bir kere bile baan el kaldırmamıştı

Annem ile ikisi birbirini çok severdi babam asla hiç birimizi ayırmazdı hepimize aynı davranırdı

Ablam evden kaçtığında ben daha 13 yaşındaydım babam ablamın gidişine ne kadar yıkılsada bize asla belli etmek istememişti

Babam ablamı her zaman ilk göz ağrım diye severdi beni ise mavişim veya civciv diye severdi en sevdiğim hitap şekliydi

Babam öldükten sonra ne zaman bu kelimeleri duysam içimde bir boşluk olurdu kalbim ağrırdı babamın benim saçımı okşarken, kuruturken civcivim diye sevişini gözlerime bakarken mavişim diye sevişini asla ama asla hiç birşeye değişmezdim

Babam ölmeden önce babam ile çok güzel hayallerimiz vardı

Ablam gittikten 1 sene sonra kardeşim doğmuştu babamın ilk erkek çocuğu doğmuştu babamın her zaman bir erkek çocuğu istediğini biliyordum ve bu isteği gerçek olmuştu

Ateş Demirsoy doğmuştu

Aklımda hep bir şüphe vardı babam beni sevmeyi bırakıp kardeşimi mi sevicekti artık gibi ama asla düşüncelerim gibi olmadı babam ikimizede eşit davrandı

Her hafta sonu babam ile birlikte balık tutmaya giderdik

Size söylediğim gibi geeçekten dünyanın en iyi babasıydı

hep okumam için öğütler verirdi sıkılır dinlemezdim ama şimdi olsa sabaha kadar öğüt versin yine sıkılmam

Kız çocukları babacı olur derler ya gerçekten çok doğru bu hayatta en çok babamı kaybetmekten korktum ve babamı kaybettim bu annemi sevmiyorum veya kardesimi sevmiyorum demek değil
İkisinide canımdan çok seviyorum ama nedense babama karşı sevgim her zaman daha ağır basıyordu

Babam beni her zaman küçük bir prenses gibi büyüttü narin ama güçlü olmamı kimsenin karşısında ezilmemeyi kimsenin karşısında ağlamamam gerektiğini ve kendimi savunmamı anlatıp öğretmişti ve bende elimden geldiği kadar babamın dediği şeyelri yapmaya çalışıyordum.

Annem ise dünyanın en narin ve en iyi insanıydı

Evliliğe babam ve annem sayesinde özeniyordum

O kadar güzel bir ilişkileri vardı ki gerçekten aşkları ilk günkü kadar tazeydi

Annem her zaman beni en iyi şekilde eğitmeye çalışıyordu

Bunların içinde piyano, gitar, keman, sanat gibi bir sürü şey vardı

Tabi okul dersleri hariciydi bunlar tüm derslerden özel ders alıyordum evet bazen çok ağır geliyordu herşey ama annem ve babamın gururlu bakışları için herşeye değerdi