Living My Dream (Status: Complicated! Series #2)

Chapter 02

"Tang-ina," Bulong ko sa sarili ko habang naka-sabunot ang kamay sa buhok.

Narito ako sa CR ng fancy restaurant na 'yon, sinusubukan pakalmahin ang sarili ko dahil nakita ko nanaman ang kumag na 'yon for the second time around!

Dinampian kong tissue ang mukha ko para maalibadbaran ako saka lumabas sa cr para harapin ang buwisit na boy-jogger na 'yon!

Pagkalabas ko ng CR ay natanaw ko na agad siya sa table namin na nagcecellphone habang hinihintay ako. Agad naman niyang inilapag ang cellphone sa lamesa nang makitang umupo na ako sa harap niya.

"I asked them to serve the food already," He said and once again, sipped on his wine.

Nakaka-tang-ina lang ang pagmumukha niya dahil mukhang hindi siya bothered na nakita niya ako ngayon! Habang ako ay kulang na lang sabunutan siya sa sobrang sama ng titig ko sa kaniya! 

"What's with the face?" He asked me na parang hindi niya alam anong rason na gano'n ang mukha ko!

"Wala naman," I said and smiled fakely at him. "Napapaisip lang ako kung may sira ka ba sa ulo at kanina pa nakaka-letse ang ngiti mo."

"Bakit? Naleletse ka ba?" He asked again, smirking.

"Oo," I simply answered.

Natigil lang ang girian namin nang i-serve na ang pagkain sa table namin. Perfectly grilled ang Steak na inorder niya para sa akin samantalang ang sa kaniya naman ay Lobster Bisque.

Nahihirapan pa akong mag-hiwa ng steak ko dahil mediyo matigas siya. Nagulantang ako nang kuhanin ni Ivan ang plato ko.

"What are you trying to do?" I furrowed my brows.

He shrugged and smoothly sliced the steak ng walang kahirap-hirap! Parang pinapamukha niya sa akin na walang mabigat na atmosphere ang nakabalot sa amin ngayon! Aba naman!

"T-thanks." Sabi ko nang ibalik niya na ang plato ko sa akin.

"Why are you acting as if I'm the most terrible person you have ever seen?" he said with no emotion on his face.

Aba, buti alam mo!

"Because you are." I said with no hesitations. At ba't ako mag-hehesitate?! Eh, totoo naman!

"Then I bet you enjoy having your dinner with this terrible person infront of you?" He smirked as he cracked the lobster. 

"Asshole," I whispered. "Come on, Ivan. 'Wag na tayo mag-lokohan. Ipakita mo nga ang tunay na kulay mo at 'wag ka mag-panggap na hindi ka naiilang sa akin!" 

"Sino ba nag-sabing naiilang ako?" His brows furrowed.