තනුව නුඹ

පළමුවැනි පරිච්ඡේදය- දෙවැනි කොටස

සුපුරුදු පරිදි ඉස්කෝලේ ඉවරවෙලා අද්දන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි යාන්ත්මට පාපුවරුවට නැගගන්න මං සමත්වුනා. පහළම පඩියට වෙල උඩ පඩියට කකුල තියාගෙන මං උන්නේ උඩම පඩියට නගපු ගමන් වහලේ වදින මගේ ඔලුව නිසා...

ඔව් සමවයස් බොහෝමයක් ළමයි අතරේ මට තිබුණේ අසාමාන්‍ය උසක්... බට පතුරක් වගේ කෙසග ශරිරය නිසා ඒ උස තවත් කැපිලා පෙනුනා...මං වීදුරුවෙන් පෙනෙන මගේම ප්‍රතිබිම්බයට විරිත්තුවා..වීදුරුවෙන් පේන මූණේ බලන්න තරම් කිසිම ලස්සනක් තිබුණේ නෑ..අදුරු පාට හමක් මට තිබුනේ...මගේ හිනාවනම් හරිම  අහිංසක පාටයි කියලා අංකල් කියලා තියෙනවා ..හැබැයි මටනම් හිතුනෙම ඒ හිනාව හරිම තක්කඩි හිනාවක් කියලා...

ඉස්සර අම්මා නම් කියන්නෙම මං හිනාවෙන වාරයක් පාසා තාත්තවමයි පෙන්නේ කියලා..මං ලාවට කොණ්ඩේ අතින් පිරිමදින ගමන් බස් එකේ ඉස්සරහා බැලුවා..

හ්ම් ඔය ඉන්නේ අහංකාර කෙල්ල...හතර වටේ ඇස් කරකව කරකව සපූ කාවදෝ හොයනවා කියලා මට හිතුණා..මට හිතුනෙම ඒ හොයන්නේ මාව කියලා..මං ඉතිං තද බැල්මකින් ඒ දිහා බලාගෙනම හිටියා...එක් මොහොතකට කෙල්ල මාව දැක්කා...ඒ ඇස් ගැස්සෙනවා මං දැක්කා..ඒත් එක්කම මගේ දිහා රවලා බලපු කෙල්ල ඉස්සරහා බලාගත්තා...තනියම හිනාවෙමින් ඉතිං මං දොරින් එපිට බලාගත්තේ සපූගේ විදිය මට අරුමයක් නොවුණ නිසාමයි..

බහින නැවතුම ලංවෙද්දි සපූ දඩිබිඩියේ අසුනින් නැගිටලා දොර දිහාවට එනවා මං දැක්කා..ඒත් එක්කම බස් එකේ හිටපු අපේ ඉස්කොලේ තරමක් චන්ඩියෙක් ලෙස ප්‍රසිද්ධ කොල්ලෙක් සපූගේ කොණ්ඩේ බැදලා උන්නූ පටියෙන් ඇදලා ගන්නවා මං දැක්කා...සපූ වොන්ඩර්වුමන් වගේ හැරුණ තාලෙට මට අර කොල්ලා ගැන දුක හිතුණා...ඉතිං මං දර්ශනය මගහැරගන්න තිබ්බ ලෝබකමට හොදට ඒ දිහාවට හැරුනේ ඊලගට ලෝක මහා යුද්දේ ඇරඹෙන බව දන්න නිසාමයි..

ඒත් සපූ ඒ කොල්ලා ගාවට යන්නත් කලින් මං දැක්කේ ඒ කොල්ලගේ කරපටියෙන් ඇදලා ගත්ත කේන්තියෙන් පිරිච්ච මූණක්..ඒ උන්නේ දෙව්රම්..ඒත් අපේ ඉස්කෝලේ ළමයෙක් වෙච්ච ගැහැණු ළමයි අතරේ සෑහෙන්න ප්‍රසිද්ධියක් උසුලපු චරිතයක්. සපූ වගේම දෙව්රමුත් හැමදේකටම වගේම දක්ෂ කොල්ලෙක්..අවුලකට වගේ තිබ්බේ උගෙ අහංකාරකම විතරයි..සපූටම හරියන තාලේ කොල්ලෙක් වෙච්ච දෙව්රම් ගේ ඇස් දෙක සපූව හොයනවා කියන එක මට තේරිලා තිබ්බ දෙයක්. මගුල් තුලා ගැන මගේ තිබුණේ වෙනස්ම අදහසක් නිසාත්, කතාකරන්න තියා හරියකට මගේ මූණ බලන්නෙත් නැති කෙල්ලෙක් එක්ක ඕවා කියන එක තේරුමක් නැති නිසාත් මං කවදාවත් සපූ එක්ක ඒ ගැන කතාකරල තිබුනේ නෑ..ඇරත් ඔව්වා මට අදාළ නැති කාරණා..මං හිතුවේ එහෙමයි..දැන් අතුරු කතාවෙන් ප්‍රධාන කතාවට..