Hiç hesapta yokken

XXXIII

Karşısında duran adam ile gözlerine inanamadı. O an kaç saniye tepkisiz kaldı bilmiyor ama tanıdık sen ile kendine geldi.

=Arifim

Evet bu ses. Bu sesi biliyordu. Onun sesiydi karşısındaki kişi CENAN dı. Durdu durdu ve tekrardan durdu derince düşündü acaba o muydu ama ses doğruydu. Bu ses sevdiğinin sesiydi. Kafasını kaldırıp karşısındaki adama baktığında mutlu ve dolu gözlerle onu izlediğini gördü.

Ellerini kaldırıp vücuduna dokundu ve tanıdık sıcaklığı hissetti

A=Cenan?

C=Arifim?

Evet oydu karşısındaki adam 1,5 yıldır beklediği adamdı. Uzun uzun baktı karşısındaki adama. Cenan elini Arifin ensesine atıp kendine doğru çekti ve sıkıca sarıldı. O yapılı ve büyük vücuda yapıştırdı kendini ve gelen ağlama hissi ile gözlerindem yaşlar döküldü. Kafasını kaldırıp oda sarılan ve saçlarına öpücük konduran adama baktı tekrardan hafif parmak uçlarına doğru bastırdı ve kedini 1,5 yıldır beklediği dudaklara bastırdı. Öpüşlerinde bile o hasret belliydi kendini geriye çekip biraz daha bekledi ve kafasını salladı bu olanların rüya olmamasını diliyordu.

Ona doğru uzanıp Cenan onu öptüğünde rüya olmadığını anladı ve öpüşüne karşılık vermeye başladı o kadar çok özlemiştiki onu daha çok öpmek istedi. Öptükçe öpesi geldi. Artık nefes almak için durdular ve alınlarını birbirlerine yaslandılar nefesleri birbirlerine değiyordu.

C=Çok özledim seni

A=Ben daha çok özledim seni. Artık içeriye girelim Emereler merak edecekler yoksa beni ilk defa bu kadar çok dışarıda kaldım.

C=Geçelim o zaman

İkiside el ele eve gitmeye başladılar. Evlerimden taşındıkları için Cenanın bu eve alışması uzun sürecekti. Bahçede kocaman olmuş o ağaçları görünce yüzündeki gülümsemesi kocaman olmuştu. Arifin tuttuğu eli çekince Arif bi sendeledi ve onun arkasından gitmeye başladı. Ağaçların yanına gelince neden geldiğini anlamıştı.

A=Ee nasıl bakmışım ağaçlarımıza
Dedi Arif gururlu bir sesle

C=Çok güzel bakmışsın güzelim benim ben ağaçları da getireceğini düşünmemiştim

A=Tabikide getirecektim ne yapacaktım onları orada ölümüne mi terk edecektim?

C=Bilmem belki, belki benden vaz geçmişsindir diye düşünmüştüm.

A=Cenan. Senden asla vaz geçmedim geçmemde kimsede geçiremez, sırf iş için gittin ve evet baya bi uzun sürdü ama bak artık yanımdasın. Umarım bu bir rüya değildir.

C=Umarım rüya değildir, bende rüya olmasını hiç istemem. Ha eğer rüyasa da bu rüya hiç bitmesin Arifim.

Biraz daha orda durdular ve sonunda içeri girme kararı aldılar. Tekrardan el ele tutuşup kapıya doğru adımladılar cebindeki anahtarı çıkarttı ve kapıyı açtığında Emre ve Ömer aynı anda ona döndüler

E=Nerdesin be oğlum deliye döndü- Cenan!?

Ö=CENAN! Ne zaman geldin?

C=İçeriye girip anlatmaya başlasam olmaz mı? Daha kapı açıkken konuşunca sanki her an arkadan silah doğrultçaklarmış gibi hissediyorum.

İçeriye girdiklerince Cenan kapının hem üstünü hemse altını çift bir şekilde kilitlemişti. Korkusunu anlıyorlardı sonuçta 1,5 yıl boyunca abuk sabuk insanlarla uğraşmıştı ve bu da kolay olmamıştı.