Ateşten Çember

Bölüm 1

İşim sanılanın aksine o kadar da zor değildi, çünkü bazen hayatta bizi ip üstünde yürütüyordu.

Buraya ne kadar torpille gelmiş olsam da atasözüm hep muazzam kalacak. Açıkçası, sadece akrobat olma yolunda ilerleyen belalı bir sokak kızına kimse İtalya da bir sirke girmesi için yardım etmezdi denebilir. Ama ettiler, yani etti. Sokak, tam anlamıyla sokakta büyüdüm denebilir. Mahalle arasındaki jimnastik salonlarından birinde zorla yatıp kalkan biri olarak büyüdüm. Ve tahmin edilir ki oldukça zordu, hem de çok zordu. Ama jimnastik ve akrobasi sandığım kadar berbat da değildi. İşsiz kalıp hayatım boyunca bir kaç takla atarak sokaklarda çöp toplayıcısı olacağıma emindim. Kendimi buna hazırlamıştım, hatta fazlasıyla inandırmıştım. Ama jimnastik ve akrobasi, sadece takla atarak çöp toplamak olmamalıydı, bir işi olmalıydı, bunun da elime para verecek bir yanı olmalıydı. Tutunduğum tek dalım buydu, çünkü yapabildiğim tek şey bahsi geçen taklaları atabilmemdi. Kelimenin tam anlamıyla işsiz bir akrobattım. Sallayacak kurdelem bile yoktu.

"Pek de sayılmaz. Bence sirkte akrobat olmak işsiz olmak sayılmamalı. Sonuçta benim de bir işim var, ipte yürümek, aşırı yükseklere kadar atlayışlar yapmak, korkunç taklalar, ve çemberde şov yapmak." Sirkte çalışıyorum demekle işsizim demek neden kulağa aynı geliyordu bilmiyorum. Ama insanların gözünde ikisi aynıydı. "Yani, tabii öyledir. Ama sakatlanma olasılığı yüksek ve maaşı az bir iş yerine daha yükselme şansının olduğu bir iş senin için çok daha yararlı olurdu Regi. Hala gençsin, hemde çok gençsin, sadece on sekiz yaşındasın. Ve bu yaşta liseye gidiyor olman gerekiyordu. Sen ise, taklaların, çılgın akrobasi hareketlerinin peşindesin. Bir gün kıçına tekmeyi bastıklarında tekrar sokaklarda ki o belalı kız mı olacaksın? Bu kulağa sence de korkunç gelmiyor mu?" Kural bir, eğer bir sirk çalışanıysanız, her zaman yaşınız küçük olmalıdır. Onların tahrik olamayacağı yaşta iseniz orada sadece iki sene kalabilirsiniz. "Bu bir kriter Anna, eğer yaşın belirli bir sayının üstündeyse sirkte çalışman pek de mümkün değil." buzlu kahveyi önüme koydu. "Sirkte çalışman için çok küçük yaştan itibaren oradaki pozisyonuna hazırlanmalısın. Benim gibi akrobasi ve jimnastik olabilir, beş yaşından beri ister istemez bir jimnastik salonunda yattım. Öğrenmedim, ben orada yaşadım. Diğerleri belirli saatlerde gelip çalışıyorlardı ama ben orada uyuyordum, ve diğerleri gibi değildim. Bedenimi yöneten spor beni aylar ardını götürürken eşle geçirdi. Bu yüzden tutkuluyum, diğerleri gibi amacım öğrenmek değildi. Amacım saklanmaktı, karanlık sokaklardan, akrobasiye saklandım. Gecenin köründe zıplayıp, çubuğa tutunup, ters takla atıp durdum. Gece karanlık sokakta serserilere yem olmak için bekleyebilirdim, ama beklemedim. Ve inanır mısın, hala kader olduğuna inanırım." Pipete yaklaşıp bir yudum aldım.

Anna parlak ve torbalarla kaplı yorgun gözleriyle bana baktı. "Bazen kadere inanmak iyidir Regina. Sana öğüt verecek kadar yaşlı değilim üzgünüm." Güldü, güldük. "Bence de öylesin Anna. Ama bana öğüt veren bir abla gibisin bir yandan da sana yaşlı diyerek atıfta bulunmuyorum ama farklı bir cana yakınlığı var, diğer insanlar gibi değilsin senle konuşan her insanın sana karşı bir çekim hissettiğini eminim ki ben de hissediyorum. Sadece üç aydır tanışıyoruz Anna, ama sen sanki her ihtimalle düşünüp bana bir yol arıyorsun, iyi bir yol, çözüm yolu. Kötü bir niyetinin olmadığını çok iyi bir şekilde anlayabiliyorum. Sirk akrobasi ve jimnastik, bu üçlü benim için her zaman hayatı oluşturan bir üçgen olacak ben de o üçgenin tam ortasında olacağım." Derin bir nefes verdim, o ise yutkundu. Benden yaklaşık on beş yaş büyüktü, ama benle seyahat edecek kadar da yakındı. Ona karşı bir çekim hissediyordum, derin bir çekim.

"Sen ne kadar riski kötü ihtimalleri ve korkunç akrobasi gösterilerini düşünsen bile sirk her zaman benim hayatım olacak." Ardıma baktım, masalara sirkin hemen yakınındaki bulunduğum kafede elinde davetiyesi ile bekleyen bir çok insan. Hepsi de bugünkü o büyük gösteri izlemek için bekliyordu, gösterinin akşam olmasını bilmelerine rağmen saatler önce gelip sirk alanındaki basit şovları izliyorlardı ama bahsedilen basit şovlar bile insanların senelerce emek harcayıp yapmak için defalarca prova yaptıkları şeylerdi. Asla göründüğü kadar basit ve ufak gösteriler değildi, aksine en çok haksızlık edilen insanlar onlardı. Ben de senelerce uğraştım, hem de dört yaşından beri jimnastik ve akrobasi için bedenimi geliştirdim ben jimnastiği hayatım yaptım sirki ise yuvam. Yapılacak büyük gösterilerde Akrobatlar her zaman başrol olurlar ve ben buna dayanarak büyük bir para kazanabilirdim aman sokak köşelerinde sirkin yakınlarında yapılan insanlar arasında ufak şovların kazandırdığı paralar gerçekten ufaktı bunu hak etmiyorlardı.