Gebeş/Alker

4.15

"Nasılsın"

Kerem bi hayli şaşkındı kalbi hızlanmış terlemeye başlıyordu

"İyi sen?"

Altay'ın avuçları terliyordu kelimeleri kafasında toparlamaya çalışıyordu

"Biraz kafam karışık"

Kerem'in kaşları çatıldı

"Neden?"

"Senin yüzünden"

Kerem'in şaşkınlığına bir tane daha şaşkınlık eklenmişti sanki

"Benim yüzümden mi?"

Altay derin bir nefes aldı ve içinden geçen herşeyi anlatmaya başladı

"Bana ilk yazdığında seni bir arkadaş olarak gördüm taki erkeklerden hoşlandığını öğrenene kadar ama dedim benden hoşlanmazsın zaten sadece milli aralar ve maçlarda yanyana geliyorduk senle. Bunun üstüne çok düşünmedim hem bende erkeklerden hoşlanmazdım o yüzden umursamadım sonra senle konuşmalarımız arttı ben fark etmesem bile çevremdekiler senle konuşurken yüzümün güldüğünü durmadan telefona baktığımı söylediler farkında olmadan bana kendini alıştiriyordun ve ben şimdi içimdeki sana olan duyguyu anlamdıramıyorum kerem beni sevdiğini biliyorum ama seni sevdiğim konusunda kafam biraz karışık durmadan mesaj attın mı diye telefona bakıyorum Galatasaray maçlarını 90 dakika izliyorum maç sonu röportajlarını maç yorumcular sana kötü bir söyleseler ben onlara bin kötü laf ediyorum"

"Altay"

"Üzgünüm kerem gerçekten kafam o kadar karışık ki sadece sadece tek emin olduğum şey seninle konuşmak istiyorum bana yardım etmek zorunda değilsin bunu anlarım"

"Altay seni seviyorum ben"

Altay derin bir nefes aldı bunu zaten biliyordu ama bu 3 kelimeyi onun sesinden duymak kalbine bir huzur ve mutluluk vermişti

"Senin düşünemeyeceğinden dahada önce şimdi bana gelip diyorsun ki kafam karışık bana yardım et"

Kerem'in gözleri dolmuş ağlamak üzereydi ama bu mutluluktandı

"Sen bana bir adım attın Altay bu benim için dünyalara bedel"

Altay güldü ama Kerem'in iç çekişini duyunca telaşlandı

"Kerem ağlayor musun? "

"Evet ama merak etme mutluluktan çünkü bana ufacıkta olsa bir şanşın var dedin"

"Kerem beni bu kadar güzel sevme ben bu kadar güzel sevilecek bir adam değilim"

"Altay sen benim sevgimin iki katını hak eden bir adamsın"

Altay güldü içindeki huzursuzluk gitmiş azda olsa kafasını toparlamıştı

Keremde gülüyordu imkansız dediğin şeyin en ufak bile olma ihtimali vardı ve bu dünyalara bedel bir ihtimaldi

"Ne zaman geliyorsun Türkiye'ye"

"3 gün sonra"

"Ne kadar kalıcaksın"

"1 hafta kadar"

"Anladım"

Yine derin bir sesizlik olmuştu Kerem'in eli ayağa birbirine dolanmış başka konu açmak için kafasında bin bir kelime geçiyordu

Altay ise sakince yatağa uzanmış Kerem'in nefes alişverini dinliyordu işte gerçek huzur bu dedi cennetiki huzurun bir parçası burda dedi

"O zaman sizin planlar yapılmıştır şimdiden ha"