5n1k -BinChan

ya da hissetti

Changbin'in ağzından;

Perdenin arasından sızan güneşin yüzüme vurmasıyla rahatsız olup gözlerimi araladım,anlaşılan Chan yanımda değildi.

"Bebeğimm"

Ses yok.

"Channie-ah!"

Yine ses yok.

Yatakta dikleşip telefonumu elime aldım ve numarasını tuşladım.

Chan Hyung Jyp diye kayıtlı olmasına kıkırdadım ve daha sonra değiştirmeyi aklıma not ettim.

Ancak telefonumu açmıyordu.

Hızlıca yatağımdan kalkıp günlük işlerimi hallettim ve kimseye haber vermeden şirkete doğru yola çıktım.

Elimden geldiğince telaş yapmamaya çalışıyordum,meşgul olması gayet normaldi.

Ama ne olursa olsun telefonuma bakardı öyle değil mi?

Saçma sapan düşünme Chang.

Şirket binasına girince çalışanlara ve stajyerlere selam verip 3racha'nın stüdyosuna doğru ilerledim.

Burda değilse olay çıkartırdım.

Derin bir nefes eşliğinde kapıyı açtım,umarım burdadır.

Kapıyı açtığımda beni karşılayan manzara o kadar tatlıydı ki gülmeden edememiştim.

Minho ve Chan birbirine sarılmış koltukta uyuyorlardı!

Bu anı kaçıramazdım,minhoyu gıcık etmek için bir kaç fotoğraf çekip yanlarına ilerledim.

Chan'ın uykusu çok hafif olduğundam olacak ki -ya da hissetti- kıpırdanıp uyandı.

Sandalyeye oturmuş gülümseyerek izliyordum.

En yakın arkadaşımın ve sevgilimin anlaşamaması beni kırıyordu.

Şuan ise bütün sorunlar gitmiş gibiydi.

"Binnie şunu üstümden alır mısın? Nefes alamıyorum."

Gülmemeye çalışarak Minho'yu dürttüm.

Gözlerini açmadan bir şeyker mırıldanıyordu.

"Jisung...vallaha sikerim belanı elleşme...YAH HAN JİSUNG!"

Son dediğiyle yerinden sıçraması bir olmuştu.

Ben kahkahalara boğulurken Chan Minhonun altında can çekişiyordu yavrum.

"MİNHO BENDE SENİN BELANI SİKECEĞİM KALK LAN ARTIK"

Minho büyük ihtimalle bulunduğu pozisyonu yeni farkediyordu...

Chan'ın üzerinden kalkmış,üstünü düzeltirken konuşuyordu.

"Pardon farketmemişim"

"Jisungla bilmem kaçıncı rüyanı görüyorsan normal"

"Gebertirim seni Chang"

"Tamam tamam bir şey demedim siktir git"

Eşyalarını aldı ve saçlarını savurarak kapıdan siktirip gitti.

Minho gidince rahatlamış bir şekilde bana döndü.

"Binnie çok mutluyum"

Hemen yanına oturdum.

"Neye borçluyuz bu mutluluğunu?"

"Off bilmiyorum,ben Minho kızar falan sanıyordum ama dün gece yanıma geldi işte konuştuk baya özür diledi."