"Sizi pek tanımasamda sormak istedim. Neden ağlıyorsunuz acaba"
Saçlarından bazı tutamlar öne düşen çocuk oğlana yaklaşıp sorduğunda vicudu kas katı kesildi. 'senin yüzünden' diyemedi tabi.
"Neden soruyorsunuz?"
Karşısındakı çocuk bir an afallayınc...
Diğerleri gibi zorbalıkla başlamamıştı hikayemiz. Okula yeni gelmiştim ve sınıf başkanı çok iyi bir çocuktu. Zaman geçtikce bir birimize aşık olduk. Okulun en kıskanılan çiftiydik.
Hiçbir zaman kavqa etmez eğer kavqa edersek de kavqa büyümeden bir birimize sarılırdık. Onun , Jay'ın kokusu benim için sakinleştirici ilaç gibiydi. Kim bile bilirdi ki , o kokuya hasret kalacağımı.
Yaşanan trafik kazasında hafızasını kayb eden sevgilim hafızasıyla birlikte bana olan aşkını da kayb etmişti sanki...
Trafik kazasında denize düşen aracı saatlerce beklerken de, komadan uyanacağını beklerken de, hafızasının geri gelip beni hatırlayacağını beklerken de etrafımdaki her kes hatta annem ve babam bile beklemem gerektiğini söyledi. Ama insan aşık olduğu kişini gözü önündeyken nasıl unuta bilir ki?
Jay'la beni tanıştıran arkadaşlarım Jake ve Sunoo her ne kadar Jay'a benim -geçmişimiz- hakkımda anlatmaya çalışsa da Jay beni görmek bile istememiş onu untmamı ve yeni bir hayata başlamamı istemişdi.
Düşünsenize soğuk rüzgarda saatlerce denizden çıkarılmasını, dokuz ay boyunca komadan uyanmasını beklediğiniz çocuk beni unut diyor size.
O beni görmek istemiyorsa elimden ne gelirdi ki. Sadece uzaktan izledim. Komanın etkisiyle kıpırdatamadığı bacaklarını yeniden kıpırdaymasını, minik bir çocuk gibi yürümeyi öyrenmesini, yürümeye çalışırken düşmesini, dondurulan okuluna gitmesini, Riki ile sevgili olmasını, Riki'nin onu aldatmasıyla ayrılmalarını...
O kendine yeni bir hayat yaratıştı o. Bensiz bir hayat ...Beni görünüş olarak tanımıyordu. Bu yüzden onunla aynı sınıfta olup ta tüm derslerde deli gibi onu izlememde, okulda eski sevgilisine aşık oldugum için dalga konusu olmamda hic bir sakınca yoktu.
Nedenmi onunla aynı sıniftayım. Çünki o dokuz ay komadayken her gük ziyaretine gittiğim için okulu durdurmuştum. Bu yüzden o uyanınca birlikte eskisi gibi, aynı sınfta ola bilecektik. Şimdi aynı sınıftayız ama hiçbir şey eskisi gibi değil.
Bazen dersler yüzünden konuşurduk ta. Kalbim o zaman öyle bir atardı ki sanki göğüs kafesimi delip geçecek. Ama hiç bir sohbetimiz beş dakkani geçmez. Sohbet bittikten sonraysa kendimi boşluğa düşmüş gibi hiss ederim.
Şimdiyse benden iki sıra önde oturmuş tabiat dersini dinliyordu. Her zamanki gibi ben de onu izliyordum.
Gözlerinin önüne düşen iki tutam saç, sanki onun için yaratılmış okul forması ile tapılası bir tanrı gibiydi.
Teneffüş zilinin çalınması ile düşüncelerimden ayrıldım ve kitaplarımı çantama koydum. Son dersti. Kitaplarımı topladıktan sonra ceketimi giyim ve çıkış kapısına yöneldim.
Çıkış kapısına yaklaşmamla yağmur yağdığını anladım.
Şansıma tüküreyim.
Kapının ağzında bir kac dakika belki yağmur yavaşlar diye bekledim. Beklediğimin aksine daha da hızlanan yağmur sinirimi bozmuştu. Merdivenlerden inen Jay'a takıldı anlık gözüm. Yağmur yağdığımı görünce yüzü düşmüştü. Oysa ki yağmurda dans etmeyi nasıl da severdik. Beni ilk defa yağmurun altında öpmûştü hem. Derin bir iç çektim . Neden eskisi gibi olmayı değil de beni unutmayı seçtin ki?
Kapıya yaklaşarken aynı anda ceketini çıkaran Jay olduğu durumdan hoşnut değildi. Kapıya yaklaşınca gözlerini benimle birlikte yağmurun yavaşlamasını bekleyen bir kaç kişinin üzerinde gezdirdi. Köşede bekleyen ince giymiş kız görünce ona yaklaştı.
Yaklaştığı kız Kim Min Jeong'du. Okulun en pouler kızalrından. Eskiden çok iyi arkadaştık. Ama sonra aramız açılmıştı.
Jay'ın Minjeong'a bir kaç şey söylemesi ile kız bana bakmıştı. Onlara baktığımı görünce yüzü düşmüştü. Sanki izin alıyor gibiydi Jay ile gitmek için.
Ne kadar istemesem de hafif gülümsedim. O da gülümseyerek teşekkür ettiğini belli etti. Jay'ın ceketini ikisinin kafasının üzerine tutması ile ikiside yağmurda çıkışa doğru gitmeye başlamıştı.
Yerinde olmak vardı şimdi Minjeong.
Bense ceketim olmadığı için yağmurda yürüyerek eve gitmek zorundaydım.
