BUZ

#Bölüm18

Bölümün çok geç geldiğinin farkındayım.Bunun için gerçekten çok üzgünüm.Bazı problemlerden dolayı yeni bölümü bir türlü yayınlayamadım.Fakat bundan sonra bölümler eskisi gibi gelecek.Umarım bunlara rağmen hala yanımda olanlar olur.

Oy ve yorum bırakmadan geçmeyin lütfen.

Bu bölümü de hacerrrrrr_portakal adlı kişiye ithaf ediyorum.

Keyifli okumalar..

Ne demişti o?

"Sadece benim ol."

Duyduğum cümleden dolayı gözlerimi kırpmadan şaşkınca ona bakıyordum.

Söylediği cümleden sonra bir şey yapmayıp benden uzaklaşmıştı.Gözleri gözlerime sabitlenmişken sonunda konuşabilmiştim.

"Ne?"

Bir süre sadece gözlerime baktı.

"Sadece benim ol.Bana ait ol."

"Ne saçmalıyorsun?" diye çıkışıp kollarından çıkmak için hamle yapmıştım ki beni tekrar kendine çekti.

"Bırak beni." diye bağırdım.Etrafta insanlar yüksek ses müzikle dans ediyordu.Herkes kendi işiyle meşguldü.Kimsenin umursadığı yoktu.Allahtan hafif olan sarhoşluğumdan da ayılmıştım.Yani doğru düzgün yürüyemesem de konuşabiliyordum.

Kafamı çevirip bizimkilerin oturduğu yere baktığımda Lila Kuntay'ın omzunda uyuyakalmıştı.Kafamı çevirip Yağız'ı gördüğümdeyse onun da hala aynı kızla dans ettiğini gördüm.Anlaşılan kimse bana yardım edemezdi.

Aras birden elimi tutup beni çekiştirmeye başladı.

"Ne yapıyorsun ya bırak." diye bağırdım.

"Gel benimle." dedi hala yürümeye devam ederken.

"Gelmek istemiyorum bırak." diye bağırıp elimi bir hışımda ondan kurtardım.O da bu hareketimle aniden bana dönüp yerinde durdu.

"İstemiyorum anlamıyor musun?Seninle gelmekte senin olmakta istemiyorum.Anlıyor musun?Seni istemiyorum." diye bağırırdım.Ama ne yazık ki sesim titremişti.Çok acınası bir halde görünüyordum.Etrafımızda dans edenler de sarhoş olmalarına rağmen bize dönüp dikkatle izlemeye başladılar.İnsanlara her zaman yaptığım gibi aldırmıyordum.

Sanki zaman durmuştu.Etrafa baktım.Bazıları dans ederken donup kalmıştı.Sadece ben yaşama devam ediyormuşum gibi bir hiss vardı şu an.

Bir kaç saniye sonra birden kaldığımız yerden devam ediyormuş gibi oldu.Bazıları dans etmesine devam etti.Ki zaten baştan beri böyleydi.Sadece ben zaman durmuş gibi hissetmiştim.

Gözlerim dolmuş,ellerim ayaklarım titriyordu.O ise sadece yerinde durmuş bana boş gözlerle bakıyordu.Keşke ne hissettiğini anlayabilseydim.Ama ilk baktığımda yüzünde şaşkınlığı yakalayabilmiştim.Belki de benim yanılmamdı,bilmiyorum.

Bir süre daha böyle durduktan sonra insanları itekleyerek hızlıca ordan çıktım.

Duvara yaslanıp gökyüzüne çevirdim bakışlarımı.Yanaklarımdan usulca yaşlar dökülürken gözümün önünden görüntüsü bir türlü gitmiyordu.Haykıra haykıra,sokağı inlete inlete ağlamak istiyordum.Ama bir türlü kendimde o gücü bulamıyordum.

Yavaş yavaş ayaklarım tamamen gücünü kaybederken yere çöktüm.Bakışlarımı ise gökyüzünden ayırmamıştım.

Bir an düşündüm.Keşke gökyüzünde olup yıldızlar kadar huzurlu olabilseydim.Mutlu,huzurlu,özgür.