✨

Ay karnım ağrıyor ne boktan bölümmüş o izlemedim ama gördüklerimden yola çıkarak söylüyorum

☆☆☆☆

Emre:anlatın bakalım neymiş bu mesele

Orhan:mesele ne göz ardı edilebilecek kadar küçük ne uğraşılacak kadar büyüktür

Emre:uğraşılmaz mesele olur heç?mesele ile uğraşacaksın ki feyz al bir ders çıkar...ya aynı şeyi tekrar yaşarsan o zaman ne edeceksin?

Orhan:haklsın yunus Emre lakin daha mühim şeyler yok mudur

Emre:eğer o mesele dediğin mühim şeye ileride engel olacaksa asıl mühim olan odur

*orhan gülümser ilk önce derviş efendiye sonrasında Holofiraya dönüp gülümser

Holofira:teyzem...bizim evlenmemizi istemiyor bu yüzden bize şantaj yapıyor onunla konuşmaya gidiyoruz

*emre durur ve biraz düşünür

Emre:yanlış üslup doğru sözün celladıdır bunu hiç bir zaman unutmayasınız,teyzen ile konuşurken de saygına ve sevgine dikkat edesin...

*holofira başını sallar biraz daha sohbet ettikten sonra yeniden yola çıkarlar ve atranosa varırlar atranosun girişinde askerler vardır ve kapıyı tutuyorlardı

Orhan:açasınız kapıyı savaş çıkarmaya gelmedik

*bi asker hemen olivianın yanına gider

Asker:Orhan bey ve yeğeniz geldi

*olivia imrene bakıp gülümser ve ayağa kalkar

Olivia:gelsinler

*diyip imren ile birlikte balkona geçer;o sırada kapılar açılmıştı orhan tam içeri girecekken bi asker onu durdurup

Asker:pusatlarınız?

*orhan bi askere birde Holofira'ya bakıp belindeki pusatları askere verir aynısını Holofira da yapar ve ve içeri girerler

Orhan:savaş çıkarmaya gelmedik konuşacaz

Olivia:konuşmak istediğimizi kim söyledi

Holofira:teyze!lütfen

İmren:yaraların geçmiş bakıyorum geçen sefer elimden çabuk kurtuldun...ama bu sefer kapanmayan bir yara açıcam

Orhan:siz ne dersiniz biz konuşmak isteriz deriz sizin dediğinize bakın!!!

İmren:yakalayın

*Holofira korku ile Orhan'a bakar Orhan atından inip üstüne gelenleri tek tek halleder Holofirada aynı şekilde ama ikisinin de boynuna aynı anda bir pusat dayanır geri geri gelirken bir birlerine çarparlar

Holofira:bu saçmalığa bir son verin artık

Olivia:ne saçmalığı ben çok eğleniyorum

Holofira:öz yeğenine böyle mi davranıyorsun

Olivia:sen benim yeğenim falan değilsin bir Türk'e gönlünü kaptırmış zavallı bir kızsın!

*holofira susar

İmren:ne duruyorsunuz götürün şunları zindanlara

*birlikte zindana doğru giderler,giderken birbirlerine bakıp gülümserler

*ikisinin de ellerini tavana,ayaklarını da yere zincirle bağladılar;bir süre sonra imren geldi

İmren:bu sefer tedbirimizi sıkı aldık Orhan bey

Orhan:eyi yapmışsınız demek ki bizden o kadar korkarsınız

*dedi gülerek bunun üstüne imren de güldü ve Holofira'ya doğru yürüdü

İmren:korkmayız,sadece zaaflarinizi öğrenmeye sizi tanımaya çalışıyoruz dedi

*imren Holofira'nın gözlerinin içine baktı ama Holofira'ya çok yakındı Holofira göz göze gelememek için çalışıyordu ve başını yana çeviriyordu;imren tam elini kaldırdı ki...

Orhan:ONUN KILINA DAHİ DOKUNMAYACAKSIN!!

*dedi yeri göğü inleterek ve zincirlerin içinde debelerenek ama imren Orhan'ı dinlemedi ve elini Holofira'nın yüzüne doğru götürdü

Orhan:DOKUNMAYACAKSIN PİŞMAN EDERİM!!!

*diye yine bağırdı kendini bir yandan zincirlerden kurtarmaya çalışıyordu imrenin elinin Holofiraya yaklaştığını ve Holofira'nın kaçmaya çalışıp korktuğunu gördükçe kendini daha bi sıktı ve sağ elindeki zinciri tavandan koparttı

*kopan ağır zincir imrenin sırtına düştü imren büyük bir acı ile bağırdı ve geri çekildi,Orhan ise bir eli yukarıda asılı diğer eli zincir ile birlikte yerde aşağıya doğru bakıyordu,nefes nefese kalmıştı yavaşça kafasını yukarı doğru kaldırdı

Orhan:sana...söyledim pişman ederim dedim

*dedi sırıtarak imrenin sırtında çektiği acı azalmıştı ama hala belini tutuyordu Orhan'a kızgın bir şekilde bakıp gitti

*holofira Orhan'a baktı şaşkınlıkla o sırada bir asker gelip orhanın zincirini diğer tavana taktı

Holofira:Orhan bunu sen...nasıl?

Orhan:sana dokunmasına izin veremezdim

Holofira:teşekkür ederim...sana bir namus borcum var

Orhan:borç morç yoktur gayrı senin namusun benim namusum dur senin canın benim canımdır

*holofira gülerek Orhan'a baktı bi süre sonra toparlandı

Holofira:eee planımız ne ne zaman gidicez

Orhan:bizimde artık esir düşmek rutin haline geldi artık ustalaştık

Holofira:yani öyle oldu

Orhan:gece çökende bir şeyler düşünürüz

Holofira:tamam öyle yapalım

*derken bu seferde içeri olivia geldi

Orhan:bi bitmediniz be

*yaptı gözünü devirerek

Holofira:teyze biz sadece konuşmaya geldik-

Olivia:teyze deme bana teyzen falan değilim ben senin

Holofira:biz sadece konuşmaya gelmiştik ama siz bundan bile anlamıyorsunuz;yıllarca bana Türkleri barbar diye anlattın ama asıl barbar sensin

Olivia:eğer Türkler barbar olmasa seni bu hale getirirler miydi?seni ölüm tehlikesine sokarlar mıydı?bide güya seni seven adam

*orhan hem üzgün hemde kızgındı

☆☆☆☆

Devamını akşam atarımmm