✨

☆☆☆☆

*orhan hem kızgın hemde üzgün çünkü olivia bir yönden de haklıydı lakin kendini toparladı

Orhan:benim sevdama laf etmek senin haddine değil

Olivia:yalan mı orhan

Holofira:yalan veya değil ne fark eder hem madem ben artık senin yeğenin değilim niye hala bana karışıyorsun

Olivia:benim gözümde değilsin ama insanlar öyle bildikleri için,yoksa sana meraklı değilim itibarım lekelenmesin...

Holofira:bi Türkler kadar olamadınız onlar böyle yapmazlardı-

*derken bi tane tokat yapıştırır

Olivia:hadsiz...

*orhan yine zincirlerin arasında debelenir masum gözleri ile Holofiraya bakar teyze yeğen arasına girmek istemiyordu bu yüzden ses etmedi Holofira orhanın bakışlarını gördü kafasını tekrar çevirirken ona gözleri ile bir şey yok demeye getirdi

Holofira:ben haddimi biliyorum teyze ama sen kaldıramıyorsun gerçekleri

*olivia çekip gitti,ve akşam oldu...akşam bir iki tane asker geldi Orhan'ı zincirlerinden çözeceklerdi ki imren geldi

İmren:Durun!!!

*askerler bırakıp imrene döndü ve tabiki Orhan ve Holofira'da

Orhan:ne oldu ne deyu geldin??

☆☆☆☆

*o sırada kayı obası

Malhun:Orhan ve Holofira nerede kaldı

Bala:bilmem belki konuşmaları uzun sürmüştür

Malhun:ya başlarına kötü bir hadise geldiyse

Bala:yok ya Allah korusun hem konuşmaya gittiler ne olabilir ki

Malhun:bilmiyorum o kafirlere güven olmaz

☆☆☆☆

*atranos

*imren Orhan'ı umursamadı askerlere dönüp

İmren:orhanı götürmeyin Holofira'yı götürün ne de olsa Holofiranın canı Orhan'ında canı bi taşla iki kuş

*diyip kahkaha 🙃

*orhanın gözleri büyür dişlerini sıkıp imrene bakar

Orhan:ne yapacaksan bana yap hatundan ne istersin alçak herif!!!

İmren:ama haksız mıyım

Orhan:ne yapacaksan bana yap derim sabah yediğin zincir yetmedi herhalde!!!

İmren:yetti yetti merak etme🙂,haydi ne duruyorsunuz götürün

Orhan:Holofira hiç bir yere gitmiyor onun kılına zarar gelirse sana bu cihanı dar ederim!!!anladın mı!!!???

*imren umursamaz bir tavırla askerlerine getirin şeklinde işaret verir askerler Holofira'nın zincirlerini açıyorlardı Holofira sessizce

Holofira:Orhan...

*orhanı bu ses o kadar acıtmıştı ki daha çok sinirlendi

Orhan:HİÇ BİR ŞEY YAPMAYACAKSIN DERİM DUYMAZ MISIN!!!

*derken Holofira'yı götürmüşlerdi bile...

*orhan zindanda yalnız kalmıştı zincirlerin içinde öyle bir debeleniyordu ki zincirlerin sesi ile heryer titriyordu ama nafile bu sefer daha sıkı yapmışlardı

Orhan:Allahım sen yardım et,senden başka sığınacak kimsem yok

*derken bir kırbaç sesi ve Holofira'nın acı çığlığı ile zaman durdu Orhan'ın göğüsü sıkışıyor Holofira'nın kalp atışını duyuyordu orhanın gözlerinden ateş fışkırdı ve yüksek bir sesle

Orhan:ALLAHU EKBER

*diyerek kendisini aşağıya doğru çekti (bilekleri kelepçeye kelepçe ise zincirlere bağlıydı)öyle bir güçle çekiyordu ki kelepçe derini yüzmüş yavaş yavaş çıkıyordu ki elinin baş parmakları yavaşça çıktı ve yete düştü elindeki zincirlerden kurtulmuştu lakin elleri kan içinde kalmıştı sonra ise oradan bir büyük taş bulup ayağındaki zincirin anahtar kısmına fırlattı sağ ayağınıdan sonra aynısını sol ayağına da yaptı zincirlerden kurtulmuştu hızla diğer kodese koşup iki tane kalan ve esir düşmüş alplerini kurtardı

Karaali:beyim hatununuzun sesi-

Orhan:bilirim!...

*sonra sesin geldiği yöne doğru koştu holofiranın nefesini hissediyordu sesin geldiği yeri buldu ve kapıyı kırarak açtı içeride üç tane asker vardı bir tanesi elimdeki kırbaçı yukarı kaldırmış tekrar vuracaktı ki orhanı görüp durdu..

Orhan:siz utanmaz mısınız bir hatuna üç kişi işkence uygulamaya HEMDE BENİM HATUNUMA!!!🫠

*Holofira Orhan'a mutlulukla baktı ama gözü ellerine takıldı kan içindeydi...

*sırayla orhanın üzerine geldiler Orhan sadece ayaklarını ve dirseklerini kullanarak hepsini alt etti en son o elinde kırbaç tutana kafa atıp bayılttı

*biraz soluklandıktan sonra Holofira'ya döndü elinden tutup kendine hızla çekip belimden sarıldı Holofira da orhanın boynuna sarıldı...

*orhan bir süre sonra ellerini tutarak 

Orhan:bir şeyin yoktur demi eyisin zamanında yetiştim?

Holofira:benim durumum seninkinden eyidir en azından ellerine ne yaptın

Orhan:zincirden kurtulayım derken oldu...lakin mühim olan sensin nerene vurdular çok acıyor mu pansuman gerekli mi hemen hekime götürelim

Holofira:hayır bir şeyim yok ufak bir kızarıklıktır herhalde

*orhan rahatlar ve tam Holofira'nın gözlerinin içine bakıp gülümser holofira da aynı şekilde Orhan toparlanır

Orhan:hayde burdan gidelim

Holofira:Orhan..teyzem ne olacak

Orhan:tamam oan gidelim o zaman

*holofira gülümser birlikte zindandan çıkarlar askerlerini alıp gizli geçitler kullanarak olivanın kapısının önüne kadar giderler

Holofira:siz burda kalın ben teyzem ile yalnız konuşayım

Orhan:emin misin

Holofira:eminim

*diyip gülümser ve Orhan Holofira geçsin diye deri çekilir Holofira derin bir nefes alarak kapıyı çalar

Olivia:Gel!

*Holofira Orhan'a son kez bakarak içeri girer

Olivia:senin burada ne işin var ASKERLE-

Holofira:teyze dur geldiğimizden beri sana seninle konuşmak istediğimizi söylüyorum/z ama neden dinlemiyorsun

Olivia:çünkü yediremiyorum!canımdan çok sevdiğim biricik yeğenimin düşmanımıza gönlünü kaptırdığını yediremiyorum ve ne konuşacağını gayet iyi biliyorum,yıllardır yetiştirdiğim el üstünde büyüttüğüm yeğenimi bırakmak istemiyorum

Holofira:nereden biliyorsun hem ben seni kolay kolay bırakır mıyım ben buraya seni düğünüme yeğeninin en mutlu gününe çağırmaya geldim

Olivia:emin misin en mutlu günün olduğuna o türkün sana tekrar acı çektirmeyeceğine??!!

☆☆☆☆

*Orhan kapının dışında bekleyen merakla bekliyordu birden imren orhanı gördü ve yanına gitti

İmren:sen...sen nasıl kurtuldun

Orhan:amma sen benim sözlerimi heç dinlemezsin ki

*bunlar orada salak salak konuşurken askerler birbirini öldürmüştü bile sadece orhanı iki alpi ve imren Tegin kalmıştı geriye

☆☆☆☆