I wasn't born here. Let alone, my parents aren't from the Philippines. My parents are Austrians. Halata naman siguro na hindi ako Filipino, di ba?
Pero paano ko ba simulan ang istoryang ito? Hmm ah, alam ko na.
It all started when I was 9 years old. My parents got in a car crash that killed them. All I can remember is crying a lot and hugging my Nanay Minerva. Si Nanay Minerva ang Filipina Nanny ko. I love her so much and treat her like a second mom.
After the car accident, Nanay Minerva got custody over me and decided to leave Austria and live in the Philippines. I don't remember much from what happened from there.
We live a happy life with her mother, which I call Lola Guring. They cared for me, fed me, clothed me and just loved me like I'm their own. I owe everything to them.
But sadly, Lola Guring passed away just 3 months when we returned. Then Nanay Minerva followed a year after. Both are caused by heart attack.
Before Nanay Minerva died, hinabilin niya ako sa isa niyang kaibigan, si Tito John. 11 years old ako nun. Ang huli kong naalala ay hawak niya ang kamay ko at palabas na kami ng ospital. Pagkatapos nun ay hindi ko na nakita pa si Nanay Minerva.
"Oh, Paulo, ako na ang tatayong magulang mo," ang sabi ni Tito John sakin ng makarating kami sa payak niyang bahay. Hindi katangkaran si Tito John, medyo mataba rin siya, moreno pero halata namang malinis siya sa katawan.
"Uh, opo, Tito John," sagot ko habang umiikot ang paningin ko sa loob ng bahay.
"Naku, Paulo, lalaki kang gwapo at matipuno..." sabi niya sakin habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. Hindi ko alam kung anong klaseng tingin ba yun. Bata pa ako nun para malaman ko ang mga ganyang bagay.
"Paulo, may sasabihin si Tito John sayo," sabi niya tapos umupo sa silya sa sala niya. Pinaupo naman niya ako sa tapat na silya.
"Bading si Tito John," sabi niya sakin. Tumingin lang ako sa kanya kasi hindi ko naman alam kung ano ang ibig sabihin nun.
Ngumisi lang siya sa reaksyon ko. "Alam mo ba ang ibig sabihin nun?"
Umiling ako. "Ang ibig sabihin nun ay lalaki rin ang gusto ko, hindi babae. Hindi gusto ang mga babae at wala akong balak na magustuhan sila," ang paliwanag niya.
"Ah, yun po ba yung ibig sabihin ng bading?" inosente kong tanong.
Ngumiti siya at tumango lang.
Inaalagaan ako ng maayos ni Tito John. Pinag-aralan sa malapit na public school. Itinuring ko siyang isang mabuting magulang. Halos lahat ng pangangailangan ko ay naibigay niya kahit hindi naman niya ako tunay na anak.
At totoo nga ang sinabi ni Tito John na bading siya. Halos linggo-linggo ay may kasama kaming ibang lalaki na parang mga teenager o kaya naman ay kakagraduate lang ng college. Yung lalaki ay dun natutulog sa kwarto ni Tito John. Kadalasan ay may naririnig akong ungol sa gabi. Baka nananaginip lang silang dalawa kaya hindi ko na rin inusisa. Hindi rin dumapo sakin ang curiosity para alamin yung mga bagay-bagay na ganyan.
13 years old ako nun ng ipinakilala ako ni Tito John kay Kuya Eric. Pamilyar na si Kuya Eric sakin gawa ng madalas siyang lumalagi sa bahay ng mga nakaraang buwan. Madalas din siyang nakahubad at nakashorts lang. Kita naman ang hubog niya na nakakainggit. Sana pagtumanda pa ako ay maging ganyan din ako.
"Halika dito, Paulo," sabi ni Kuya Eric sakin isang umaga bago kami mag-almusal.
"Po?" sagot ko at tumayo malapit sa kanya. Si Tito John ay nagluluto naman sa may kalan.
"Alam mo, gwapings kang bata ka," sabi niya sabay suri sakin.
"Tanggalin mo nga yung damit mo," sabi niya. Tumingin ako sa kanya at kay Tito John. Hindi ko alam kung anong nangyayari pero tinanggal ko na lang yung t-shirt ko ng hindi nagpapaalam o nagrereklamo.
