Love From The Unexpected (#1)

02

Nikki's point of view:

Ang bilis nang araw and now it's Saturday. Walang pasok kaya makakapag-jog ako at dadaan na din sa house ni Tristan, actually my main goal. I wore dark blue long sleeves dri fit and black cycling. After taking a lot of pictures with my outfit, lumabas narin ako dahil umiinit na sa labas at dadaan pa ako sa bahay ng crush ko.

Sa dalawang rotation ko, dumaan na' ko sa house ni Tristan, but sadly, hindi parin siya lumalabas, so I rolled my eyes and nag-try parin ako ng isang ikot, hoping and praying sana lumabas na siya.

I want to talk him, hindi kami masyadong nag-uusap sa room, ayaw ko siya kausapin dahil sa mga epal kong friends, aasarin nila ako at lalo lang ako kinikilig kaya as much I want dito nalang kami maging close, since we're neighbors lang din.

On my third rotation, parang sinagot na ni Lord ang prayers ko. Nakita ko si Tristan na kasama si Muffins nakatayo sa harapan ng gate nila. He was wearing a white shirt and gray shorts with black cap, agad ko na siya nilapitan para to make conversation with him.

"Hi Tristan, good morning!" I greeted him, waving my one hand.

"Uy!" Nagulat pa siya ng makita ako.

He's so gwapo talaga! Ang ganda talaga ng Saturday morning ko hehe, finally I have a moment with him, yung dalawa lang kami.

"Hi Muffins!" Kumaway lang ako dahil baka kagatin niya ako. Tumawa naman si Tristan and binuhat si Muffins.

"Nag-jogging ka?" He asked me, smiling.

Gwapo talaga niya kapag naka-smile, as in super gwapo! Nasalo lahat ni Tristan ang kagwapuhan. Ang swerte ng gf niya, I hope ako yung lucky na' yon.

Sana lang single siya right now.

"Yeah, pauwi narin ako, napadaan lang ako here and then I saw you." Nauutal pa' ko at inipit yung hair ko sa tenga, nagpapakyut.

"Nikki, right?" He asked.

"Yes." I replied, laughing a little.

"Hindi mo' ko kinakausap sa room, mabuti kapag nakikita mo ako rito, kinakausap mo ako Hahaha." Sabi niya.

"Ma-issue mga friends ko, isipin nila kapag may kinakausap akong mga guy, nilalandi ko na." I reasoned out, though totoo naman talagang binibigyan nila lahat ng meaning yon. Tumawa lang naman siya sa sinabi ko at tinaas si Muffins.

"Bakit nandito lang kayo?" Kinausap ko pa siya baka umuwi na siya. Wala na kaming moment, ayaw kong sayangin ito!

Yayain ko kaya siya mag-walking? Para may bonding kami ni crush and gusto ko rin siya kilalanin pa lalo. Mas maging close kami at hindi lang basta talking ganun, I want to be more closer with him, as friends muna ah.

"Hindi lods! Magwawalking kami, hintayin ko lang sina Kramer, nainip ako at lumabas muna ako Hahaha." He replied.

My eyes widened in shock. As in! Gulat na gulat, I thought mag-isa lang siya, papano na yung get to know naming pinaplano ko? Hays, ang hirap!

Pero crush ko siya eh, I will never give up on him, tuloy ka parin, Nikki! Marami pa mga days na pwede kami mag-usap at hindi pa katapusan ng earth.

"Oh, nandito na pala sila." Tristan said.

Napatingin naman ako sa dalawang boys na kalalabas at mukhang nagulat sila nang makita ako.

Vaughn was wearing a pink shirt and white shorts while Kramer wearing a dark blue shirt and black shorts, nakashades din siya since umaaraw na ng konti.

Ang tatangkad nila my gosh!

"Aluh, andito ka pala! Nga naman sobrang liit ng mundo, tiga rito ka rin noh?" Vaughn asked me, crossing his arms.