SÜHEYLA

3. Bölüm

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın♡

Bölüm şarkısı:
Seher vakti çaldım yarin kapısını~ Zara

Keyifli okumalar🌸

"Rahat mısın böyle annem? Doktoru çağırayım mı kızım? Acıktın mı? Bir ağrın sızın var mı?" Annemin geldiğinden beri sorduğu sorular artık beni bıktırmıştı, 'hayır iyiyim' demekten dilimde tüy bitmişti.

"Nadide bırak kızı da dinlensin biraz geldiğimizden beri aynı şeyleri soruyorsun. Yeter da!" Babamın söyledikleriyle rahat bir nefes aldım çünkü birisinin artık bu duruma dur demesi gerekiyordu.

"Aman size de iyilik yaramıyor! Doktor bir şey söyledi mi annem?" Annemin sorduğu soruyla bir saat öncesine gittim. 

Ali Hamza bey bana kendisini şikayet etmemem gerektiğini söylemişti bunun üstüne biraz düşüneceğimi belirterek odadan ayrılmıştı.

"Bu gece burada kalacakmışım yarın sabah çıkabilirmişim, alçıyı 3, 4 haftaya alırlarmış, dikişi de 2 haftaya alacaklar." Dememle annem koltuğa oturarak derin bir nefes verdi.

Kapını iki tıklanmadan sonra açılmıştı içeriye Ali Hamza bey ve kızı Narin girmişti. Narin'in içeriye girmesiyle yüzümde bir tebessüm oluştu. Babasının elini tutmuş dizinin arkasında durmuş içeriyi inceliyordu.

"Kızım size geçmiş olsun demek için geldi. Müsaadeniz varsa tabii." Dedi Ali Hamza bey. Narin babasının arkasından çıkıp yanıma geldi.

"Geyçmiş oysun abla. Hemen iyileş tamam mı?" Ya erdim bittim burada ben!

"Ya çok teşekkür ederim. Merak etme hemen iyileşeceğim." Yanıma yaklaştığı için sağ elimi yanağına götürüp hafif bir şekilde okşadım, bana gamzeli yanaklarıyla güzel bir gülüş sundu. Yarım saate önce serumu çıkardıkları için rahatlamıştım hareket ederken battığı için rahatsız olmuştum.

"Lica edeyim. Gölüşülüs babam bekliyoy. Bay bay."  Dedi babasının yanına doğru adımlarken. Kelimeler ağzında yuvarlanarak çıkıyordu ve bu onu daha tatlı yapıyordu. Benim anlamadığım küçücük kızın burada ne işi vardı? Babasına sormak istesem de üstüme vazife olmadığı için merakım içimde kaldı. Muhtemelen o da arabadaydı.

"Görüşürüz." Dedim gülümseyerek.

Ali Hamza bey kızını eve bırakıp tekrar buraya geleceğini söylemişti, babam her ne kadar buna gerek olmadığını söylese de dinlememiş geleceğini belirtmişti.

Onlar odadan çıktıktan sonra yatağa tam anlamıyla uzanmıştım. Uykum yavaş yavaş geliyordu. Uyumak istiyordum ama maalesef ki uyuyamıyordum. Çünkü gelen hemşire kafa travması sonrası uykunun riskli olacağını söylemişti.

"Anne Musa nerde? Gelmedi mi o?" Musa 13 yaşında ki erkek kardeşim oluyordu annelerin yanında göremeyince merak etmiştim.

"Teyzenin yanına gönderdim onu, sindi hastane ortamı fazla kalabalık olmasın dedik."

"İyi yaptınız." Dedim.