DÜŞTÜYSEK KALKARIZ

5.bölüm

-ÖZET-

raporu bitirmiştim saate baktığımda 9 a geliyordu özge ortalıkta yoktu eşyaları burdaydı çıkmış olamazdı belli ki dinlenme odasındaydı çanta ve ceketimi aldım ve odamdan çıktım bahçeye çıktığım gibi bana doğru koşan denizi gördüm

deniz:ceereeen ablaaaaaaaaa

çömeldim ve sıkıca ona sarıldım

ceren:caanııım

dedim ve daha sıkı sarıldım çömeldiğim yerde doğrulmuştum ve o an bir ses duydum

x:Deniiiz oğluum

arkamı döndüğüm gibi gördüğüm yüzle olduğum yerde sarsılmıştım..

-DEVAM-

-CERENDEN-

yıllar sonra tekrar karşılaşmıştık..böyle mi karşılaşıcaktık peki...böyle mi denk gelicektik..çektiğim acıların sebebi olan adamla böyle mi karşılaşıcaktım özgeyi gördüğüm an onunla karşılaşıcağımı tahmin etmiştim ama bu kadar çabuk beklemiyordum ki..7 yıl sonra ilk defa görmüştüm..kalbimin acısı baş göstermeye başlamıştı denizin sesiyle kendime geldim

deniz:baba bak dün bana pansuman yapan abla bu 

yanımıza gelmişti 

nedim:öyle mi babacım 

demişti tebessümle sonrasında ise gözlerini gözlerimle birleştirdi ve birkez daha acı çektim 

nedim:dün siz ilgilenmişsiniz teşekkür ederiz 

özge:canım 

nedim özgenin sesiyle özgeye dönmüştü 

özge:ben eşyalarımı alıyım geliyim gidelim deniz burda babanla kal annecim tamam mı 

deniz:tamam anne

özge içeri girmişti nedime bakıyordum çökmüştü..benim gibi ben nasıl çöktüysem o da çökmüştü zayıflamıştı 

deniz:ceren abla 

denize bakmıştım 

ceren:efendim canım 

deniz:babama benziyor muyum 

nedim:oğlum 

demişti nedim şaşkınlıkla denize bakarak 

ceren:o nerden çıktı 

deniz:herkes annene benzemiyorsun diyor bende babama benzeyip benzemediğimi merak ettim 

nedim:kim diyor oğlum 

deniz:okuldakiler 

gülümsemiştim denize dikkatle baktığımda gerçekten de özgeye hiç benzemediğini gördüm ama nedime benziyordu saçları gülüşü burnu herşeyi nedimi andırıyordu gözleri hariç gözleri beni içine çekiyordu gözleri babası gibi iriydi ama yine de gözleri babasınkinden farklıydı ama özgeye de benzemiyordu gözleri bana benziyordu..belki umut yaşasaydı bu kadar ikimizin karışımı olmazdı..ne diyordum ben ya kendine gel ceren kendine gel..umut değil o kendine gel o özge ve nedimin oğlu..sen..kaybettin bebeğini 

ceren:benziyorsun 

deniz:gerçekten mi

dedi gözleri parlayarak sonrasında ise nedime döndü 

deniz:gerçekten baba benziyor muyuz 

nedim:benziyoruz tabi ki oğlum illa bir çocuk annesine benzemek zorunda değil ki babasına da benzeyebilir mesela melisayı da bana benzetmiyorlar