5.MEVSİMİM

3~

Calvin Harris- Outside ft. Ellie Goulding

Sahneden küçük adımlarla indim.Öykü boynuma atladı."Yağmur harikaydın.Nerenden çıkıyor o ses."dedi.Ege ve Öykü gülmeye başladığında bende onlara katıldım.Ardından Öykü'nün telefonu çaldı.Telefonu açıp konuşmaya başladığında pek oralı olmayarak etrafa bakınmaya başladım.Hayır onu aramıyordum.Ah!Kabul kesinlikle onu arıyordum."Birine mi bakıyorsun?"diye sordu Ege.Bakışlarımı ona yönelttim."Kime bakayım canım öylesine etrafa bakıyordum işte."dedim şaşkın bir ifade ile."Peki öyle olsun."dedi gülümseyerek."Bu arada sesin çok etkileyiciydi."Gülümsedim."Teşekkür ederim.Yani herşey için."oda gülümsedi ve Öykü araya girerek"Kerem çağırıyor anlarsın ya işte konser ile ilgili birkaç sorun varmış onları halledecekmişiz."dedi ve uzanıp yanağımı öptü."Yani sen bir taksi ile yurda dönebilir misin?" "Tabi sorun değil."dedim ve bende onu öptüm ardından hızlıca bardan çıktı.

Ege bana dönüp"Olmaz öyle şey.Benim burada birkaç işim var Rüzagar'a söylerim o seni bırakır."dedi.Tanımadığım biri beni yurda mı bırakacak hemde bu bardan hah hayatta olmaz."Yok sağol ben gidebilirim."Dedim."Rüzgar benim kardeşim.Sorun yok güvenebilirsin.Hem bu saatte tek başına göndermem."dedi kaşlarını çatarak.Birden aklıma o gözler geldi.İçten içe sevinsemde bu fikre pek sıcak bakmıyordum.Hey!Niye içten içe seviniyordum ki.Ama bir yandan haklıydı.Tek başıma bu saatte gidemezdim."Peki o zaman."dedim gülümseyerek.

"Seni kardeşim ile tanıştırayım."dedi ardından arkasında biri belirdi ve o gözler.Aynı kahverengi gözler.Tüm dikkatiyle bana bakıyordu.Tanışmak için elimi ona uzatıp "Ben Yağmur."dedim gülümseyerek.Birkaç saniye bekledim elimi sıkması için fakat elim havada kaldı.Ağzım şaşkınlıkla açık kalırken içimden ona saydırıyordum.Tam bir öküzdü.Hayır hayır, kendini orman kralı sanan ancak orman kralı olmayan goril suratlı kabanın tekiydi.Ona tanım olarak sadece bu uygundu."Biliyorum."dedi ve arkasını dönerek yürümeye başladı.Kaşlarım çatılırken elini havaya kaldırıp gel işareti yaptı ve konuşmaya devam etti."yurda gitmek istiyorsan yürümeye başlasan iyi olur."dedi.Ege bana dönüp"Onun bu davranışlarına aldırma."dedi.Başımı sallayarak onayladım, Rüzgar'ın arkasından yürümeye başladım.

Sanki aldırmamak mümkündü.Kendisi umursamaz ve kabaydı.Yere bakarak yürümeye devam ederken kaya gibi birşeye çarptım ve elimi kafama götürdüm.Çarptığım şeyin Rüzgar olduğunu anladığımda alaycı bir şekilde sırıtarak"Önüne bakmalısın."dedi ve yürümeye devam etti."Sende yavaş yürümelisin ki sana yetişip yanında yürüyebileyim."dedim kaşlarımı çatarak.Yavaşlamasını beklerken o daha da çok hızlandı."İyi, yavaşlama Ege beni eve bırakacak başka birini bulur."dedim ve ardından bir el kolumu kavrayarak"Benim evime gidebiliriz.Çok eğleneceğimizden eminim."dedi tanımadığım adam pis pis sırıtarak."Ne oluyor be bırak kolumu!"diye bağırdım.Kolumu ondan kurtarmaya çalışırken Rüzgar yanımızda bitti ve "O benimle geliyor."dedi tıslayarak.Şaşkın ifadelerle ona bakıyordum.Birden kolumu tutarak beni kendine çekti.Karşımızdaki ayyaş herif sahte bir kahkaha attı.Çok mu komikti? "Çok cimrisin Rüzgar yapma böyl-" adam sözünü bitirmeden ağzının tam ortasına yumruğu yemişti.Hayır cidden tam ağzının ortasına.Küçük bir çığlık atarak ellerimi şaşakınlıkla ağzıma götürdüm.Artık nasıl bir sertlikte yumruk attıysa adam yere düşmüştü.Ardından Rüzgar alaycı ama bir o kadar da sinirli bir tavıra"Nasıl yapmamı istersin? Karnına tekme atmam daha mı hoşuna gider?"dedi ve adamın karnına tekme attı.Adam inleyerek bir küfür savurdu.Ciddi anlamda gözlerim yuvalarından fırlayacaktı."Rüzgar bırak değmez bu ayyaş için."dedim ve Rüzgar beni dinlemeden eğilip adamın yakasına yapıştı."Lütfen.Rüzgar, lütfen."dedim.Rüzgar bakışlarını bana çevirdi ve tam gözlerimin içine bakıyordu.Ardından adamı bıraktı ve"Düş önüme yoksa buradaki kimse sağ çıkamaz."dedi.Hah buradaki adamlar da bana çok meraklıydı sanki.Tamam belki.Yani az önceki ayyaş herife bakılırsa oldukça meraklıydı.

Hızlı adımlarla buradan çıktık.Dışarıdaki havayı ciğerlerime çektim sonra bakışlarımı Rüzgara çevirdim.Siyah bir motora doğru ilerliyorduk."Ben o şeye binmem."dedim parmağımla motoru göstererek."İyi o zaman, sana buradaki 'ayyaş heriflerle' bol şans."dedi ayyaş herifler kısmına özellikle vurgu yaparak ve motora binip kaskını taktı."Tamam dur! Biniyorum ama çok hızlı gitme yoksa o kaskı sana yediririm."dedim kaşlarımı çatarak."Bakılır."dedi.Eminim ki bu 'bakılır' sözü 'tabiki de hız yapacağım' sözü ile bire birdi.Ama pek şansım yoktu.Hızla yanına gelerek uzattığı kaskı taktım.Oturup üstündeki deri cekete sıkıca sarıldım.Şimdiden gözlerimi sıkı sıkı yummuştum ve açmaya hiç niyetim yoktu.Büyük ihtimalle içinden bu halimle dalga geçiyordu.

Motoru çalıştırıp ana yola girdi.Tabiki de yavaş değildi.Olmasıda beklenilmezdi zaten.Yağan yağmuru farkettiğimde yavaş yavaş gözlerimi açtım.Yüzüme tebessüm yayılırken sıkı sıkı sarmış olduğum kollarımı gevşettim.Belki de anın tadını çıkarmalıydım.Belki adımın Yağmur olmasından belki yüzüme her düşen yağmur damlasının tenimden aşağıya akıp giderken ki bütün stresimi almasından ve huzurlu bir tebessümü yüzüme yerleştirmesinden dolayı.

Motor yavaşladı ve yurdun önünde durdu.Yağmur şiddetini daha da arttırmıştı.Kaskı çıkarıp yağmur damlalarının saçlarıma birer birer düşmesine izin verdim.Yüzümü yukarı kaldırdım ve gülümsedim."Ne o bakıyorum da hoşuna gitti bu motora binme işi."dedi Rüzgar.Gözlerimi onun derin kahverengi gözlerine çevirdim."Hoşuma giden bu değil.Tamam biraz.Neyse teşekkür ederim.Yani hem barda olanlar için hemde bıraktığın için."dedim tebessüm ederek.Garip kız diye mırıldandığını duymuştum ki kaskını taktıktan sonra motora binip hızla uzaklaştı.Evet ben yine şaşkınlıkla onun arkasından bakıyordum.Nerem garipti yahu.Hem insan birşey der.Önemli değil, rica ederim vs.

Homurdanarak yurdun kapısını açıp içeri girdim.Koridorda ses çıkarmamaya özen göstererek odamın yolunu tuttum.Birinin benim yurda bu saatte girmemi duyması hoş olmazdı diye düşündüm.Odamın kapısını tam açacaktım ki Sinem alayla"Vay vay bakıyorumda kimler gelmiş.Hem de bu saatte."dedi.Sinemi hiç sevmezdim.Daha önce iki kere kavga etmiştik ve bir daha kavga edersek yurttan atılabilirdik.Ben ondan bıkmıştım ama o benimle uğraşmaktan bıkmamıştı."Ne var Sinem çok mu özledin?"dedim."Evet ya çok özledim.Onu bunu geç.Kimdi o motorlu çocuk?"dedi.Evet Rüzgar'ı gördüğüne göre artık Sinem'in dilinden düşmek imkansızdı."Ne kimmiş o.Yanlış görmüşsün sen ne motoru ne çocuğu."dedim bir umutla inanmasını beklerken.Güldü.Tabiki de inanmamıştı."Gerçekleri istiyorum kimdi dedim sana?"dedi.Rüzgar'ı ne diye bu kadar merak etmişti anlam veremiyordum ona neydi Rüzgar'dan."Sanane kimse kim ne ilgilendirir."dedim bir nefeste."Evet beni ilgilendirmez ama onun gibi bir çocukta seninle ilgilenmez."dedi.Yine canımı yakmaya çalışıyordu ama bu sefer amacına ulaşamayacaktı."Sevgilim olduğuna göre gayette ilgileniyormuş ha?"dedim.Bir anda yüzü düştü, kaşları çatıldı."Hayatta buna inanmam."dedi sinirle solurken."Bence inanmalısın."dedim ve odamın kapısını açıp içeri girdim.Tamam bu sadece bir yalandı ama Sinem'in yüzündeki o hali görmeye değerdi.Hızlıca üstümü değiştirip yatağa attım kendimi.Öykü büyük ihtimalle gece 3 gibi gelirdi.Gözlerimi yumdum ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Telefonumun zil sesi çalarken saate baktım.Saat 3'ü geçmişti ve Öykü'nün yatağı boştu.Telefonun ekranında kerem'in ismini gördüm ve açtım."Cidden mi gecenin bu saatinde mi? Hem Öykü niye hala gelmedi işiniz bu kad-" sözümü bitirmeden Kerem"Öykü hastanede.Bak telaş yapma tamam mı? Rüzgar mıdır nedir her ne haltsa seni almaya geliyor."dedi.Sesi oldukça kötü geliyordu."Ne! Ne diyorsun Kerem ne oldu ona!Hayır şaka değil mi?"dedim.Tek elimi kafama koyarak odada dolaşıyordum.Göz yaşları gözlerimi esir almıştı bile.Ya Öykü'ye birşey olduysa ilk ve tek en yakın arkadaşıma.

*Arkadaşlar bölüm diğer bölümlere göre daha uzun oldu ama biraz beklettik.Bu bölüm için çok uğraştık ve ayrı yerlerdeyken yazdık.Bölümü okuduktan sonra yorum ve vote yaparsanız seviniriz. Sizi seviyoruz öpülüyorsünüz