Sana evine kadar eşlik edeceğim. İçeri girene dek gözlerimi bedeninden ayırmayacağım. Odanın ışıkları yanıp, bir süre sonra kapanana kadar bekleyeceğim. O soğuk kaldırım taşına oturup uyumanı bekleyeceğim, sonra da uyanırsan diye bekleyeceğim.
Gecenin huzur sessizliği bana, odanın buğulu camı gözlerime eşlik edecek. Kaldırımda yanıma, "Senin orada bir melek gibi uyuduğunu bilmek." oturacak. Seni hayal edeceğim.
Seni hayal edeceğim, gözlerini nasıl yumduğunu düşüneceğim... Belki uyurken ağzını açık bırakıyorsundur... Ne kadar da tatlı olursun öyle Canım, kalbim dayanmaz. Saçların yatağa dökülmüştür tutam tutam. Parmak uçlarım sızlıyor, okşamak için can atıyorlar o pamuktan yumuşak, yaseminden güzel kokulu canım saçlarını. Esmer tenine yansıyan sokak lambasının turuncu hüzmeleri yardımıyla her ayrıntını seyre dalmak istiyor gözlerim, tüm benlerini bir harita gibi aklıma kazımak istiyor zihnim.
Rüzgar okşayıp geçiyor bedenimi, ben gözlerimi kapatıyorum. Gökyüzü çoktan dolmuş milyon yıldızla ama ben pervasızca gözlerimi yumuyorum ki seni uyurken hayal edebileyim Değerlim.
Bir keresinde laf arasında yastıklara sarılmadan rahat bir uyku çekemediğini söylemiştin... Gözlerimin önünde şöyle bir canlanıyor da... Ah... O kollarının arasındaki candan yoksun yastıkları kıskanıyor senden yoksun benliğim.
Seni düşünmek zarardı kalbime, göğsümde hissettiğim tatlı sızıyla açtım gözlerimi hemencecik, bakışlarım aniden yeri buluyorken alt dudağımı dişlemekten alıkoyamadım kendimi. Yalnızca uyurken seni izlemeyi düşünmek bile kızartmaya yetiyordu yanaklarımı... Ne yapmıştın bana böyle Canım? Nasıl vurulmuşum sana öyle? Neydin sen? Tanrının oynadığı, adaletten köşe bucak kaçan küçük bir oyun mu? Nasıl böylesine büyülersin beni, aklım almıyor. Bildiğim tek bir şey var Değerlim, o da benim kalbimin sahibi senin kalbindir. Damarlarımdaki kan senin için akar, gözlerim gündüzleri senin için açılır, geceleri senin için kapanır, ayaklarım tüm o sokakları sana ulaşmak için adımlar, kollarım seni sarmak için varlar, ellerim parmaklarını kavramak için...
Ah Canım, benim ol. Sonsuza dek bende kal. Henüz hiç sarılmadık, biliyorum ama sen hep sıkıca sardığım kollarımın arasında nefes al, kokun ciğerlerime dolsun, nefesim ol. Beni hiç bırakma çünkü ben artık bu hayatı tanımıyorum, ben Seni yaşıyorum Birtanem.
Jeon Jeongguk'dan
En Değerli, Kim Taehyung'a
1913, 21 Ağustos
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznüm Toprağadır.
FanfictionÇok mu dinç görünür bedenim uzaktan?.. Pek mi siyahtır saçlarım? Alnım pek mi çizgisizdir? Göz altlarım pek mi renginde? Bakışlarım hiç mi bahsetmez yorgunluğumdan?..
