Our Endless Love

04

Saint

"Huh?! Sa kanila ka magtatrabaho?!" gulat na sambit ni Klein.

We are now in the classroom, waiting for our professor. Sinabi ko sa kaniya iyong nangyari kahapon, and based on his reaction, he also don't have any idea that, that job he gave to me is a job by the Garcia, Kairo.

"Seryoso nga, Klein. I'm not joking, sabi pa ng mama ni Kairo, siya raw nagsuggest ng pangalan ko." I added.

"Puta anong suggest, baka plano niya?! Akala ko naman hindi sa kanila kaya kinuha ko!" padabog na sumandal si Klein sa upuan niya.

Did he really planned about this? Kung oo, anong rason niya? Is that because I accidentally stained his varsity jacket with my ice cream and this is how he take a revenge?

After that night, I'm really flabbergasted by knowing that he'll gonna be my boss, ipagluluto ko siya at aayusin ko ang kwarto niya. Kung hindi ko lang siguro kailangan ay hindi ako papayag at hindi na magaapply, but I really need it to sustain myself because I don't want to be a burden to my parents.

I smiled a bit to Klein. "Hayaan mo na, nagulat lang ko kasi hindi ko expect na siya, alam mo namang may atraso pa ako roon tapos magiging boss ko pa."

Klein give me an apologetic smile. "Sorry, Saint. Kung alam ko lang na siya, hindi ko ibibigay sa'yo at kahit maghanap ako ng part time mo magdamag."

I smiled at him. "Ayos lang, kailangan ko rin eh."

We stopped talking when our professor arrived. We introduce again ourselves in front and after that she just discussed the syllabus of her subjects at ganoon lang ang nangyari buong araw.

"Hindi talaga ako makaget over sa sinabi mo." sambit ni Klein habang sumusubo ng kikiam.

Uwian na kaya nandito kami sa mga stall sa labas, marami na ring estudyante ang lumalabas at pauwi na, pero kaming dalawa ni Klein ay nagmeryenda muna.

I eat one kikiam and speak.

"Nagulat nga rin ako kahapon, tinawag ba naman siyang son ng mama niya pagkapasok ng bahay nila." medyo natatawa kong saad.

"Baka kaya ikaw ang gusto kasi papahirapan ka dahil sa ginawa mo sa varsity jacket niya?!" napatakip ng bibig si Klein sa naisip.

Papahirapan? Ako? Eh kung hindi siya isang tanga na nilalang, hindi magkakaganoon.

"Impossible, baka talagang nangangailangan lang ng personal assistant."

Umiling siya. "Sa yaman nilang 'yan?! Bakit siya mangangailangan? Dami kaya nilang katulong!" he rolled his eyes.

Sa bagay ay may point naman iyong sinabi ni Klein. Mayaman sila kaya impossibleng kailanganin niya ang isang katulad ko, at kung nagmamalasakit siya dahil naghahanap ako at narinig niya ang usapan namin ni Klein sa coffee shop, bakit ako?

"Hayaan mo na, trabaho naman ang kailangan ko at pera pantustos." I uttured and continue eating my kikiam at ganoon din ang ginawa ni Klein.

"Ayain ko kaya siya, suntukan kami." Klein said while his gaze is on the road.

I chuckled. "Kaya mo ba? Baka isang suntok pa lang sa'yo tumba ka na." biro ko.

I saw him made a sad face which my cue to laugh.

"Grabe ka naman! Baka siya unang matumba teh." he proudly said. "Baka laking street 'to."

Natawa ako. Well base on his figure hindi mo naman masasabing may ibubuga naman siya sa suntukan kung ganoon nga. Hindi naman siya mikhang barumbado eh.