race | taekook

7'

Merhabaa!!
Beklettiğim için özür diliyorum.. Umarım hoşunuza gidebilecek bir bölüm olmuştur.

Herkes buraya bugün nasıl hissettiğini yazsın..

𓍯𓂃

"Jungkook tanrı aşkına kafayı mı yedin! Olmayacak öyle birşey iki aydır bu yatakta uyuyordun farkında mısın doğrulmaya çalışma kemiklerin acır!" diye karşı çıktığında oturduğu küçük koltuktan kalkıp yanıma gelmişti.

"Hyung yardım eder misin geri uzanmama?" ona döndüğümde sinirli bir şekilde yüzüme bakıyordu, korksam mı diye düşünmüştüm.

Jin hyung kollarımdan tutup beni yeniden yatağa yatırınca beyaz tavanı izlemeye başlamıştım. O sırada Jimin içeri girmişti.

"Merak etme Jungkook gelecek buraya."

Jimin'in konuşması ile içime sular serpilmişti. Vücudum rahatlamış kendimi kasmadan yeniden yatağa bırakmıştım.

Jimin telefonunun çalması ile birlikte yeniden kapı önüne çıkmıştı. Kimle konuşuyordu en son kim için üzülmüştü bilmiyordum. Ama soracaktım bir gün neler olduğunu.

"Duydun Jungkook gelecek işte o herif!" diye soluklandığında yeniden koltuğa geçmişti.

Jin hyung oturup sakince ben uyurken neler olduğunu anlatmıştı. Ben ise dinleyip sadece Taehyung'un gelmesini beklemiştim.

***

"Hadi Taehyung! Jimin, bak o bana bugün ikinci kez yazdı. Lütfen Taehyung gidelim hastaneye hem sen Jungkook'la konuşursun bende Jimin'i görürüm hmm?" dedi yoongi bir kez daha.

Bu geçen süre zarfında Jimin'den hoşlandığını hatta bir süre önce ise çıktıklarını itiraf etmişti. Saygı duyuyordum elbet, fakat Jungkook'un arkadaşı olması beni ayrı bir deli ediyordu.

Jungkook'u delta gücümle iyileştirebilir ve direk hapse attırabilirdim. Fakat bu aklımda olan planı bozacaktı. Planımın hiç bir anlamı kalmayacaktı.

"Hayır yoongi! Gitmeyeceğim." dediğimde derin bir nefes almıştı. Jimin için istediğini biliyordum. Jimin için Jungkook'un hapse girmemesini bile istemişti. Zaten öyle birşey asla gerçekleşmeyecekti.

Sadece amacım Jungkook'u evimde ağırlamaktı. İstekle yada zorla. Her şekilde evimde olacaktı.

Derin soluklar alan yoongi aniden ayağa kalkarken yüzümü yüzüne çevirip konuşmasını beklemiştim.

"Taehyung eğer şuan oraya gitmezsek, bir daha dönmemek üzere çıkacağım bu evden!" dediğinde sinirlenmiştim. Onu kaybedemezdim. Ailem dediğim kişiydi, gidemezdi. Gitmemeliydi.

Bugün aklımda olmayan şeyleri söyleyivermiştim.

Birazdan Jungkook'un yanına gidecek ve onu benimle yaşaması için ikna edecektim.

"Arabayı hazırlat." dediğimde gözleri şaşkınlıkla açılmış, mutlu bir şekilde yanıma gelip bana sarılmıştı. "Bu yaptığını asla unutmayacağım kardeşim."
dediğinde bende sarılmasına karşılık verip ona sarılmıştım.

"Bak Taehyung şaka yapmıyorsun değil mi?" dediğinde sırıtmıştım.

"Oyun yapıyor gibi mi gözüküyorum sence hyung?" dediğimde sırıtıp bahçeye adamların yanına çıkmıştı.

Ben ise bordo koltuğumda oturmuş cebimden çıkardığım sigaramı içiyordum.

Sigara. En iyi gelen şeylerden birisiydi bana. Kafamı geriye doğru atıp gözlerimi kapatmıştım.