Będę cię trzymał,
pocałuję cię w ramiona,
zabiorę cię z
dala od krzywdy
『klaus mikaelson x Femaleoc』
tvd/to Universe
okładka hyvnology
originalną autorką histori jest
minzyna...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
rozdział pierwszy ophelia
OPHELIA ZAWSZE SIĘ ZASTANAWIAŁA czy jej ojciec kiedykolwiek bił jej matkę. Jej matka nigdy nie wypowiadała się na jego temat w obraźliwy sposób, ponieważ była inteligentną kobietą – na swój sposób była wojowniczką, domagającą się praw w społeczeństwie. W domu, nawet jeśli miała być posłuszną żoną.
Lily Salvatore chciała coś zrobić, naprawdę cokolwiek innego niż bycie gospodynią domową. Jej przekonania sprowadziły niekochającą rękę męża na jej policzki, żebra i inne miejsca, ale dobrze je ukrywała.
Ophelia zawsze obserwowała matkę, naśladując ją. Sposób, w jaki siedziała, sposób, w jaki podnosiła brodę, sposób, w jaki wyginała usta w wymuszonym uśmiechu – to wszystko zostało zabrane jej matce. Nie zajęło jej długo zrozumienie, że jej matka była molestowana przez ojca, który wyładowywał swój gniew na niej, tylko na niej.
Było zrozumiałe, że kiedy zmarła jej matka, Ofelia szybko zajęła jej miejsce, niemal codziennie była bita, a siniaki na jej ciele nigdy się nie zagoiły. Jednak do końca swoich dni nosiła w sobie odwagę swojej matki, tylko jej uśmiech nie pojawiał się tak często, jak powinien, ostrzegając mężczyzn, którzy próbowali się o nią zabiegać. Coś było z nią całkowicie nie tak.
Ofelia ślepo ufała matce, pijąc każde słowo jak wodę święconą, która kiedykolwiek opuściła jej usta. Lily była jej wiarą, odebraną zbyt wcześnie. Wkrótce młoda kobieta uwierzyła, że jest silna i może kształtować własne życie, ale znalazła się w korycie rzeki, gdy delikatne falowanie wody spłynęło do niej jako śmiertelna kołysanka, której powinna unikać.
" Świat jest twój, Ofelio. Tylko ty możesz go zmienić "
Szept matki sprawił, że oczy kobiety zatrzepotały, gdy oddech utknął jej w gardle. To był jeden z momentów, kiedy zwracałaś uwagę na swój oddech i próbowałaś go wyrównać. Tyle że nie powinna oddychać.
Zabolało. Całe jej ciało było jak zamrożone, jakby zmumifikowane, gdy głęboko wciągnęła do płuc trochę stęchłego powietrza, ujawniając znajomy ból w klatce piersiowej. Jej ciało drgnęło nieprzyjemnie, gdy wypluła kilka kropel wody z płuc, co spowodowało intensywne pulsowanie jej suchego gardła.
Jej szeroko otwarte oczy zdawały się znajdować z tyłu głowy jej umysł zalewały myśli, niekończące się pytania, które po prostu zlepiły się w jeden wielki nonsens, a ona niczego nie rozumiała. Otaczająca ją ciemność, ból w każdym mięśniu i kości były jej znane i nie przerażały jej tak bardzo, jak powinny.
Jej kończyny znów drgnęły, tylko tym razem uderzając w twardą powierzchnię otaczającą ją całą. Jej umysł nagle ucichł – została uwięziona w pudełku.
