ʙɪʀ ɪᴅᴀᴍ ᴍᴀʜᴋᴜ̂ᴍᴜɴᴜɴ sᴏɴ ɢᴜ̈ɴᴜ̈

I

Bu kitap çeviridir .

İyi okumalar .

.

İdam mahkûmu!

Bu düşünceyle yaşamaya başlayalı beş hafta geçti, hâlâ bu fikirle baş başayım; varlığıyla donakalmış bir şekilde ağırlığı altında eziliyorum.

Bir zamanlar -böyle uzak bir zaman gibi hissediyorum çünkü burada haftalar yıllar gibi geçiyor- ben de başkaları gibi herhangi bir adamdım. Her gün, her saat, her dakika kendine has bir manaya sahiptim. Zihnim körpe, üretken ve tatlı hayallerle doluydu; gelişigüzel düşler bitmek bilmeyen bir ardıllıkla zihnime hücum eder, hayatın o kaba ve ince kumaşının sonsuz nakışlarını işleyerek gözümün önüne sermekten zevk alırdı. Genç kadınlar, muhteşem piskopos pelerinleri, kazanılmış muharabeler, gürültülü ve ışık dolu tiyatro oyunları ve sonra yine geceleri kestane ağaçlarının dalları altında karanlıkta yürüdüğüm genç kadınlar... Bunlar hayalimde her zaman bir şenlikti. İstediğim her şeyi düşünebilirdim, özgürdüm.

Şimdi ise mahkûmum. Vücudum bir zindanda zincirli, ruhum ise bir düşünceye hapsolmuş, korkunç, kanlı ve acımasız bir düşünceye! Artık sadece bir düşüncem, bir kanaatim, kesin bir gerçekliğim vardı: Ben bir idam mahkûmuyum!

Ne yaparsam yapayım, bu lanet düşünce, zihnimdeki her meşguliyeti savuşturan yanıma konuşlanmış kurşuni bir hayalet gibi, sefaletimi yüzüme vuruyor, gözlerimi kapatmak veya başımı çevirmek istediğimde beni soğuk pençeleriyle kavrıyordu. Ruhumun kaçmak istediği her köşeye süzülüyor, bana hitap edilen tüm sözlere korkunç bir nakarat gibi karışıyor, zindanın iğrenç parmaklıklarına benimle beraber yapşıyordu; huzursuz uykumu gözletliyor, uyanıkken aklımdan çıkmıyor ve bıçak şeklinde rüyalarıma saplanıyordu.

İrkilerek, bu düşünceyle uyandım ve kendi kendime " Ah! Bu sadece bir rüya! Pekâlâ! " diye telkinde bulundum. Ağırlaşmış gözlerimi beni çevreleyen korkunç gerçeklikte yazılı bu ölümcül düşünceyi, yarı açık vaziyette, hücremin ıslak ve terli döşeme taşları üzerinde, gece lambamın soluk ışıklarında, elbiselerimin dokusunun kaba dokularında, zindan parmaklıklarının içerisinden tüfeği ışıldıyan gardiyan askerin karanlık şeklinde görmeye zaman bulmadan önce, bir ses kulağıma çoktan mırıldanıyor gibi geliyordu: " İdam mahkûmu! "