OLSUN ZATEN BU HAYAT HEP ADALETLI DEILDIR.....

Hastalık ....

Yıllar keçdi ve başıma çok kötü bir olay geldi. Annem hastalandı. Bu sizin bildiyiniz hastalıklardan deildi, bu kanser hastalıgiydi. Annem gözümün önünde bağırıyodu, canı aciyodu bu hastalık annemi tam ruhdan saldı. O, çığlık sesleri hala kulağimda... Bu çok kötü ama çok kötüydü.
Annemin sarı saçı, kahfe reng gözü vardı ve annem çok tatlıydı.
Annem hastalığının kanser hastalığı olduğunu öyrendiyinde çok kötü oldu, inanmıyodu, inanmak bile istemiyodu... Bende inanmıyodum... İlk önce annem doktorlara gitdi ve tedavi olundu ama olmadı, sonra yurt dışına gitmeyi planladı. Yurt dışına gitdi. Orda tedavi olundu ama beni özlüyodu bende onu... Annemin dediyim gibi sarı saçları vardı ama şimdi yok...
Ben annemi çok özlüyodum ve onun yanına gitmek istiodum. Evde kimse yoktu. Yalnız kalıyodum. Buda sıkıcıydı. Ev bana karanlık bir cehenem gibiydi. Kendimi çok kötü hiss ediyodum. Yani yalnız hiss ediyodum. Sanki kimim, kimsem yok gibi hiss ediyodum. Ev soğukdu hemde çok soğuk... Bilmiyorum banamı öyle geliyodu. Her gün uyanınca heycanlanıyodum, sanki annem şimdi gelicek, şimdi burda yanımda olucak, ama tabiki de öyle olmuyodu. Kendi kendimi boş yerine kandırıyodum. Tüm sinirimi boşaltmak için bazen piono çalıyodum Valses çalıyodum.  Bu müzik beni rahatladıyodu. Kendimi özgür hiss ediyodum sanki hiç birşey beni artık üzemezdi. Ama her akşam elimi yüzüme tutub ağlıyodum. Böylece biraz rahatlıyordum. Böylece aylar, günler, haftalar keçdi ve babam beni annemin yanına, yani yurt dışına götürdü. O, kadar heycanlı ve mutluydum ki. Ama uçakda biraz rahatsızlandım, ama olsun sadece tek dileyim ve isteğim annemi görmekdi, sadece annemi görmek..... Sonunda akşam geldik, ve hasta haneye yani, annemin yanına gitdik. Annemi görünce anneme sarıldım, oda bana sarıldı. Çok mutluydum çok!!! Sadece annemin yanında kalmak istiyordum ama buna izin yoktu. Doktorlar izin vermiyodu, ama oralarda yani hastahanenin yakınlarında bir otelde kalıcaktık ve her sabah annemin yanına gidicekdik. Annemde çok mutluydu, bizde. Sabahlar annemin yanına gidiyoduk ve biraz annemle kalıb, sonra otele geri dönüyoduk.