First love, Last Memories ( HIGHSCHOOL HEARTS: SERIES 1)

CHAPTER FOUR- Perfect

Chapter Four

''Okay class, we are having an activity today". sambit ni maam. nasa harap lamang ang aking tingin "At, kung sino ang katabi niyo ngayon, yun ang magiging partners niyo". 

Nagsitinginan kaming lahat sa TV kung saan  naka flash ang aming mga gagawin. Pinanlakihan kami nang mata ni maam nang biglang nag ingay ang iba 'kung mga kaklase. omg! for 10 minutes?! 

Napatingin ako sa katabi ko, pero busy ata, di ako pinansin. deretso lang ang tingin niya sa harapan kaya napasimangot ako. agad naman akong pumunta sa pwesto niya at umupo sa tabi niya, ngunit nasa harapan parin ang buong atensyon niya. pasok na pasok ang pang uugali niya sa salitang climate change! minsan namamansin, minsan naman hindi.

"psst! lemuel!". tawag ko, ngunit di niya parin ako pinapansin. nasa harapan parin nakatuon ang kanyang buong atensyon. 

ngumuso ako saka inayos ang pagkaka upo. anong kakantahin namin? anong gagawin? ano na ang mangyayari saamin nito?! 

"Okay times up! we're going to proceed". oh my ghad! maam, di pa kami ready!

Natapos nang magperform ang mga kaklase ko. 

"Next to present their song". tiningnan kami ni maam, mata sa mata "The last to perform who is obviously.....busy". tiningnan ko si maam na kanina pa naka ngiti saamin.

"Mr. Vallejo and Ms. Rodriguez, pwede 'nyong ipagpatuloy ang ginagawa niyo pagkatapos 'nyong mag perform in front of the class".

kinakabahan ako. wala kaming napag usapan ni lemuel na kakantahin! wala kaming practice! eh, papaano kanina pa ako hindi pinapansin!  ano na to ngayon, nganga nalang? hay naku! oh my gulay!

Nakatingin lang ako sa kanya habang busy siya sa pagtotono sa gitara niya. ampogi niyang tingnan! cool!

Nagsimula siyang mag strum. "I know, you already know this song". Pinakinggan ko nang mabuti ang tinutugtog niya. Perfect by: Ed Sheeran. favorite song ko 'to! omg! 

Nagulat ako nang magtagpo ang mata naming dalawa. hindi ko inaakalang titingin rin pala siya. 

Natigilan naman ako nang sumubay siya saakin sa pagkanta. narinig ko ang pagsigaw nang mga kaklase ko at pag chant nila sa pangalan naming dalawa, pero parang bigla lang nawala ang lahat nang yon nang maramdaman 'kong sa bawat sandaling ito na kami lamang dalawa ang nasa loob ng silid na 'to. I could feel the thumping sound of my heart beating, as I looked at him singing my favourite song  with me. 

''hey!''. tawag niya saakin nang makita niya akong dumaan sa harap niya. nakaupo siya sa isang bench habang may headphone na nakakabit sa leeg niya.

Lumapit ako sa kinaroroonan niya. ''here, sit next to me''. umusog siya nang kaunti at umupo naman ako.

We talked for a bit. we talked about things that we love. sharing things that made us happy. ''You know what? akala ko 'nung una, suplada ka.". he looked at the sky and turned his eyes on me ''Kasi since the day one, I never heard you talk. palagi nalang libro ang hawak hawak mo. hindi kaba naiilang?''. bahagya akong natawa sa kanya.

''Maiilang? hindi, ah.  hobby ko na kasi ang magbasa. I'ts been my therapy since then''. I looked at him. ''Ikaw rin. akala ko suplado ka, kasi hindi mo ako kinakausap. ako 'yung seatmate mo pero sa iba kanaman nagtatanong pag di mo alam ang lessons. pero nag iba lahat ng thoughts 'kong 'yun, nung tinulungan mo ako sa hallway ng library''. Noong unang pagpasok niya palang kasi, at naging seatmate ko, hindi talaga kami nag uusap. Nahihiya ako sa kanya baka pag kakausapin ko siya ay di niya ako papansinin gaya na lamang sa ibang kaklase namin.

he looked at me. ''I cannot disturbed you cause I knew you are reading, kaya hindi nalang ako nagtanong sayo, and besides baka mapagalitan mo pa ako if I disturbed you that time, diba?''. bahagya siyang ngumiti nang tingnan niya ako.