Tarih: 06.03.2001 Perşembe
Saat: 23.50
Acıyor. Dün akşam ve sabah babama denk gelmediğim için mutluydum ve daha da denk gelmem, gelsem de bir sıkıntı olmaz diye düşünmüştüm. Kurstan geldiğim gibi beni tuttu ve dövdü. Lanet olsun galiba dişimi kırdı. Lanet olsun çok acıyor.
Siyah saçlı hıçkırığını içinde tuttu.
Çok ama çok acıyor. Galiba insanlar gerçekten de benden nefret ediyor ha? Karateye gittiğim halde kimseyi dövememişim. Ben... ben lanetmişim. Ona verilen bi' lanet. Özür dilerim baba. Özür dilerim anne. Keşke abim gibi sizi gururlandırabilseydim.
Jimin alnını masada duran defterine yasladı. Ağlıyordu. Acıdan. Ruhsal çöküntüden. Liseye başladığından beri olmaması gereken bir yerde okuyordu ve bunu değiştiremiyordu. Değiştirse de bir farkı yoktu. Aynı ortam aynı sorunlar. Ailesi baskı yapıyordu ama onlara sorulduğunda hiçbir şekilde baskı yapmadıkları söylüyorlardı.
"Ben bıktım. Yarın... yarın öleceğim."
Bunu söyler söylemez ağlaması daha da yoğunlaştı.
Güzeldi, başarılıydı ama yetmiyordu. O kadar güzeldi ki sınıftaki olanlar ona kız gibi davranıyordu ama zorbalık amacıyla. O kadar başarılıydı ki sınıftaki herkes ondan nefret ediyordu. Ne yaparsa yapsın kimseye yaranamıyordu. Sınıf hocası bile ondan nefret ediyordu. İç çekti. Abisi daha beterdi lisede ama ailesi üniversitede iyi bir yer kazandığı için onunla gurur duyuyordu. Abisi lisede serserinin tekiydi ama babası ona vurmak şöyle dursun kulağını dahi çekmemişti. Onu kendisinden daha çok seviyordu. Siyah saçlı olan gözlerini kapadı ve derin bir çekti. Defterini de alarak yatağına yattı.
