Dedikodu? | Mattheo Riddle | Fan Fiction

1

(Ya okunmazsa diye bir korkum var ama yinede yayınlayayım içimde kalmasın diye düşündüm)

Dersin başlamasına 15 dakika kala yaklaşık 8 kere ertelediğim alarmımla birlikte kapının
kuvvetli bir şekilde çalınmasıyla uyandım.

"Anna! Hadi ama geç kalıyoruz!"

Daisy'nin sesini duyduğumda başımı yastığımdan kaldırdım ve aynı beynimin içi gibi dağınık olan odama baktım

Tanrım...neden dağınık olmak zorundaydım ki?!

Yatağımdan kalktım ve Daisy'i içeri alıp yeniden yatağıma yattım

"Neden hala pijamalarınlasın? Geç kalacağız!"

"Ne?! Neden daha önce söylemedin?!"

Hızlı bir şekilde yatağımdan kalktım ve Daisy'e arkasını dönmesini söyledim.

Slytherin formalarını giydim ve iksir kitabımı aldım.

"Tamam arkanı dönebilirsin"

"Sonunda, seni beklemekten yoruldum."

"Gidelim işte Daisy..."

Odamdan çıktık ve İksir sınıfına doğru yürümeye başladık

"Her neyse, neden bana Mattheo ile sevgili olduğunu söylemedin?"

Dediği anda gözlerim meraklı bir şekilde Daisy'e döndü,

Hem derse doğru hızlı adımlarla yürüyorduk ,hemde işin aslını öğrenmeye çalışıyordum şaka gibi resmen!

"Ne sevgilisi ya?"

Daisy hemen cevap verdi

"Mattheo herkese sizin sevgili olduğunuzu söylemiş!"

Yaşadığım şokla birlikte iksir sınıfının önündeki kapıda kalakaldım

"NE?!"

Sesimi o koridordaki herkesin duyduğuna emindim ama şuan umurumda bile değildi.

"Şokunu sonra yaşarsın derse geç kalmadan sınıfa girelim hadii"

Daisy'nin beni iksir sınıfına doğru itmesiyle sınıfa girdim herkesin gözü bana döndü
bir anda kendimi 4.yılda gibi hissettim.

(Flashback)
Hogwarts 4.yıl

Sınıfa girdiğimde tüm gözler üzerimdeydi

"Annesiz ucube!"
"İğrenç yaratık!"
"Doğmasan daha iyi olurdu"
"İğreniyorum senden!"
"Annende ørøspuydu kesin"
"Ölmeyi denemelisin!"
"Ölmeyi hak ediyorsun"
"Baban sana az bile yapmış!"

Nefesim daralıyordu.

Nefes almak gittikçe zorlaşmaya başladı.

Gözümde ıslaklık ile birlikte nefesim tamamen kesildi.

Sınıfı terk ettim.

(Flashback end)

Mattheo en arka sırada sırıtarak bana göz kırptı ve oradan bana seslendi

"Sevgilim! Neden yanıma gelmiyorsun? Alınıyorum bak"

Resmen korkulu rüyam beni
çağırıyordu

Dudaklarını büzdüğü anda suratına yumruğu indirmek istedim.

Sinirli bir şekilde asamı çıkardım ve Mattheo' ya doğrulttum

"Sen ne hakla benim hakkımda dedikodu çıkartırsın! Önceden yaptıkların yetmedi mi?Bunun doğru olmadığını ikimizde biliyoruz!"

Mattheo muzip bir şekilde gülümsedi

"Ama olsa ne güzel olurdu değil mi bebeğim?"

Son kelimeyi bastırarak söyleğinde bağırdım

"BEN SENİN BEBEĞİN FALAN DEĞİLİM!"

Etraftaki herkes fısıldamaya başlamıştı.

"Kesinlikle öylesin"

Tam ağzımı açacaktım ki profesör'ün sesi geldi

"Bayan White, Bay Riddle cezalısınız."