Dedikodu? | Mattheo Riddle | Fan Fiction

3

Elimdeki yeşil kadife dokulu kalın bir kitabı daha önce koyduğum kitabın yanına koydum.

Aklımdaki sesler susmamak için ısrar ediyordu

Gerçekten Mattheo bana aşık mıydı?

Mattheo'ya bakmamak için çok fazla çaba sarfediyordum

Fakat aynısı Mattheo için geçerli değildi.

Cezayı aldığımızdan beri yani yaklaşık 25 dakikadır beni izliyordu.

Biraz çaba gösterip bana yardım etse ölür müydü?

Mola vermek için kütüphanedeki geniş deri koltuklara ilerlediğimde Mattheo ayağa kalktı ve kitaplığı düzenlemeye başladı.

Mattheo'dan

Benimle çıkar mısın Annabel?

Hayır bu çok klasik...

Seni çok seviyoru-?

Aklından bile geçirme

Sana aşığım?

Lan ben bu kıza nasıl çıkma teklifi edicem?! Zaten önceden yaptıklarım için pişmanım

Of Annabel, of

Keşke onu ne kadar çok sevdiğimi bilse,

Evet geçmişte ona çok şey yaşattım ve bundan dolayı kendimi berbat hissediyordum fakat yinede onda olan hislerimi engelleyemiyordum.

Annabel'den

Uyandığımda tüm kitaplık düzenliydi ve Mattheo'da ortalarda yoku.

Koltuktan kalktım ve kütüphanenin büyük kapısına ilerledim

Kapıyı açtım ve Hogwarts'ın büyük koridorlarında sıradaki dersime doğru yürümeye başladım.

Duvarlar üzerime doğru gelmeye başladı, duvarlarda yazılar görmeye başladım.

Bir anda nefes almak zorlaştı, bacaklarım işlevini kaybetti ve yere yığıldım.

Hızlı bir şekilde nefes almaya çalışıyordum, kalbim hızla atmaya, kafamda bazı sesler konuşmaya başladı

"Annesiz ucube!"
"İğrenç yaratık!"
"Doğmasan daha iyi olurdu"
"İğreniyorum senden!"
"Annende ørøspuydu kesin"
"Ölmeyi denemelisin!"
"Ölmeyi hak ediyorsun"
"Baban sana az bile yapmış!"

Bu seslerden kurtulamıyordum.

Nefes almak gittikçe zorlaşmaya başladığında psikoloğun önerdiği gibi sayı saymaya çalıştım

"1"
"Tıpkı annen gibi bir s#rt#ğün tekisin"
Babam...

"2"
"Geçecek Annabel herşey geçecek"
Annem...

"3"
"Kriz anında nefes alıp sayı sayma egzersizleri yapabilirsin"
Hiçbir işe yaramayan psikoloğum...

"4"
"Sakın aşık olma Annabel aşk bir zehirdir."
Annem,babam eve başka bir kadınla geldiğinde söylemişti...

"5"'
"Acıyorum sana"
Lanet olası Hogwarts zorbaları...

"6"
"Gidip annenin dizinde ağla hadi"
Mattheo...

Sayıları saymak gittikçe zorlaştı, aklımdaki sesler sürekli konuşuyordu.

Ağlamaya başladım ve ağlamam gittikçe şiddetleniyordu.

Nefesimi düzenlemeye çalıştım falat imkansızdı, daha önce hiç bu kadar şiddetli olmamıştı.

Kulaklarım çınlamaya başladı, artık hiçbir şey duyamıyordum.

Birisi bana sesleniyordu ama sesini ayırt edemeyecek kadar kötü haldeydim.

Gözlerim karardı.