17 kwietnia 24

6 0 0
                                    

tak dawno nie patrzyłam za siebie
nie wracałam do stanu poprzedniego
a przecież cały czas cofam się w rozwoju
czuję rozgoryczenie i takie podniecenie
czuje mdłości
jak po valium za lat młodości

bo czasami tak jest że na nowo musimy raczkować i czuć że naprawdę stąpamy powoli po tej ziemi
że może gdzieś tam dalej nadzieja się mieni

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Apr 26 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

autobus nr. 52 Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz