Debut ; Chanbaek

stajyer

Park Chanyeol ;

Bacaklarım yorgunluktan kopacak bedenimi kendini pratik odasının zemini ile bulusacak kadar mahvolmustum ki hiçbir uzvumu hissedemiyordum.
Saat henüz üçe gelmişti etraf karanlık olsa bile tüm binanın ışıkları yanıyordu. Yurda geçip kendimi yatağa atmam lazımdı bir an önce. Pratik odasından çıkmış sessizliğin hakim olduğu kattan hızlı adımlarla geçmiş asansörün gelmesini bekledim sabırla bir an önce uyumam gerek yoksa sokakta düşüp bayılacağıma eminim. Asansör geldiği gibi attım kendimi içeriye benimle birlikte ufak tefek bir çocukta atladı .

Beklemediğimden dolayı şaşırmışça gözlerimi açmıştım birkaç saniyelik başka bir stajyer olabileceğini düşünüp omuz silktim.
Ben çoktan zemin kata tuşlamış olduğumdan herhangi bir tuşa dokunmaya tenezzül etmedi sanırım. Çocuğun yüzü terden mi öyle parlıyordu yoksa ben mi yorgunluktan halüsinasyon görüyordum emin değilim ama yüzü hiç alışık olduğum bir erkek yüzü değildi. Güzel bir çocuktu.
Bakışlarımı yakaladığı gibi ciddi yüz ifademi takınarak kaşlarımı çattım kapı açıldığı gibi başımla ufak bi selam verip geçip gittim yanından. Bir daha zaten nerde denk gelicezde sohbet baslaticaktim ki diye düşünürken arkamdan adım sesleri de benimle geldiğinde yavaşladım gece olduğundan göz gözü görmüyordu ve etrafa kimseler yoktu çocuğun benden küçük olabileceğini düşünüp koruma içgüdüm devreye girmişti benden önce.

Adımları benimkiler ile uyuştuğundan memnuniyetle başımı yola sabitledim . Bizim yurt iki sokak arkada kalıyordu iki sokak sonra yalnız kalacaktı demek bu. .

"Gideceğin yere kadar eşlik edeyim mi?"

"Neden ?"

Sesi alaylı gelmişti yanlış bir şey mi dedim diye on saat kendini sorguladım. Haklıydı "neden?"
En fazla 18'i vardır bana ne oluyorsa koca adam .

"Yalnız gitmekte bir sorunun yoksa boşver, ben buradan gidiyorum." Başımla yolun sağ tarafını gösterip son kez çocuğun kahveliklerine bakındım. Yüzünde hâlâ anlam veremediğim bir alaylı tavır vardı. Mizacı buydu sanırım. Dudaklarını bile kıpırdatmadan onaylar bir mırıltı duyar gibi olduğum an döndüm arkamı. Ben teklifte bulundum gerisi sikimde değildi.

Şu an kaldırımda uyuya kalmadığıma şükür ediyordum. Bacaklarımın titrediğini hissediyorum ama adım atmaya devam ediyorlar inatla tek sebebi sadece o aptal ranzaya ulaşma umudu.

Ah, bunlara değecek miydi gerçekten? Aylarca geçirdiğim sakatlıklara, yediğim laflara değecek miydi merak ediyorum . Son 4 ay.

4 ay sonra ismimi duyurup bugünlerin hakkını alacağım ha?

Şaka gibi.

Yurdun güvenliğine vardığımda kartımı okutup onaylanan sesle geçmiştim ki ikinci bir onaylanma sesi ile arkamı hızla döndüm bu saate bizim çocuklardan biri dışarı da mıydı yoksa ? Kim olduğunu anlamam la kaşlarım kendiliğinden çatılmıştı. Ne alaka şimdi bu burada?

"Kimden aldın bu kartı? Çaldın mı? Buraya giremezsin."

Hâlâ sırıtıp umursamazca karşımda dikiliyordu.

"Ben Byun Baekhyun, yeni EXO stajyeriyim memnun oldum." Kan beynime sıcradı adeta. Yeni ne? Stajyer mi ? Çıkış yapmamıza 4 ay kala yeni biri mi ? Çektiğim onca ayların, yılların üstüne 4 ay kala adam mı dahil edilir amına koyayım . Şaka yapılıyordu herhalde. Küstahça selam verip yanımdan ayrılacakken göğüsünden tuttuğum gibi engelledim geçmesini.

Öfkeliydim .

"Kimin yeğenisin? Kimin torpili ile geldin. Söyle! Söyle yoks-"
" Yoksa ne? Dövecek misin? Neden sinirlisin bu kadar yeteneği ile girmiş biri olmak bu kadar zor mu senin için?"