EKİM

ÇOCUK

YAZARIN ANLATIMIYLA
-Anne beni şallar mısın
-Tabi ki annecim

-Baba futbol oynayalım mı
-Aslan parçası gel hadi

-Annecim sana dondurma alayım mı

-Anne baba sizi çok seviyorum
-Bizde seni prensesim
-Babasinin gülü bizde seni çok seviyoruz

"Teyze" dedi Ekin
"Efendim teyzecim"
Ekin yutkundu "Teyze ben" dedi titreyen sesi ile "ben çok mu kötü bir çocuğum"
Teyzesi şaşırdı ve dedi ki "Hayir tabiki teyzecim asla niye öyle dedin ki" Ekin dolmuş gözleri ile teyzesi sayesinde yılda 2-3 defa gelebildigi parktaki mutlu çocuklari göstererek
"Onların annesi onları seviyor. Babaları onlarla oyun oynuyor, sarılıyorlar baksana teyze ama annem ve babam beni sevmiyor" dedi artık ağlıyordu
Teyzesininin de gözleri dolmuştu ne diyeceğini bilemedi. Ekin henüz 6 yaşındaydı. Kimse ona sevgi göstermiyor du.Ne annesi yani kardeşi ne de babası. Kendisi çok denemişti kardeşine ekini sevmesini çok söylemişti. Ama kardeşi onu dinlememisti hiç bir zaman. Yaşadığı her şeyi ekinden bilmişti. Teyzesi yıllar önce ailesine karşı geldiği için evlatlıktan reddedilmis. Kinanmisti ama buna rağmen kendisine bir hayat kurabilmisti. Ekin ise henüz 6 yaşındayken kendinden nefret ediyordu. Gözünün önüne birden yaşadıkları geldi. Bir damla yaş süzüldü gözlerinden. Ekine sarıldı ve
"Hayır tabiki teyzecim olur mu öyle şey. Anneler seni çok seviyor." Dedi bu yalana kendi bile inanmamıştı.
Ekin ise anlıyordu herşeyi
Nefret edildiğini biliyordu
Hiç bir şey demedi
Ağladı sadece
Parkta ki çocukları kıskandı.
Ve gene ağladı.
Bu onun ilk ağlayışı değildi
Sonda olmayacaktı
Ama çocuktu
Sevilecegine inanıyordu
Belki de kendini kandırıyordu
Evet kendini kandırıyordu