1.Bölüm : Dua.

6 1 0
                                    

1.Bölüm : Dua.

" En sağlam muhabbet dualarımızda gizlidir; söyleyenin kalbi de bilinir, dinleyenin merhameti de. "

Ben insanı tüm gösteren aynalardanım
Altı yönlü genişliğine derinliğine
Yüzünden ellerinden biliyorum
Yüreğinde tüm sevda
Yüreğin bana karşı
- Kör Aynadan İnce Kıza

***

" MİRAY! "

Sessizce elimdeki test kitabını bıraktım. Annem, avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

"EFENDİM ANNE? "

O mükemmel, asla şaşmayan son yaşandı. Annem cevap vermemeyi tercih ettiğinde nefes vererek ayağa kalktım ve saatlerce kendimi tıktığım odamdan çıktım.

" Eh çık artık şu odadan... Oraya kendini kapatıyorsun saatlerce. Evde misin değil misin belli bile değil... "

" Bir şey mi oldu anne? "

" Evde süt bitmiş annem koşarak git al hemen... "

" Anne, evde süt bitmesine niye bu kadar panikledin?" Gülerek sorduğum soru karşısında yavaşça kafama vurdu.

" Miray... Ben ne yapıyorum? "

" Bilmem? "

" Yavrum poğaça için lazım. Koş! "

Şalımı takıp pijamalarımın üzerine uzun bir hırka geçirdim. Kulaklığımı taktım son olarak.
Türünün son örneği kablolu kulaklık kullananlardan biri de bendim. Çalmaya başlayan şarkıyla yüzümü buruk bir gülümseme kapladı.

" Umudumsun... Simsiyahken her yanım huzurumsun. "

Bu şarkı tüm imkansızlıklarıyla birbiri için çabalayan insanları andırıyordu. Asla bıkmayan ve vazgeçmeyecek insanları...

" Uçurumsun, atlasam karanlığına adım unutulsun. Evim ol, kurtar beni, sonum ol... "

Yaşadıklarıma fazla mı takılıyorum diye düşündüm bir an. Fazla mı irdeliyordum? Belki de yaşadıklarını irdelemek insanın en büyük hakkıydı. İnsan irdelemeden doğruyu bulamaz, düşünmeden anlayamazdı.

Defalarca düşündüğüm şeyi yeniden düşündüm.

" Salak Miray. " Elimle alnıma vurdum, parayı evde unutmuştum. Geldiğim yolu söylene söylene geri döndüm.

" Düşün Miray... Düşün, sen rahatına bak. Milleti düşüne düşüne kendini unuttun. "

Sinirle eve girdim; annem, teyzemle konuşuyordu.

" Kız, sen daha gitmedin mi? " Annem sinirle baktığında, suçlu suçlu yatağımın üzerinde duran parayı aldım ve koşar adım çıktım evden. Daha oynak bir şeyler açtım.

Ne güzel dertli dertli yürüyordum az önce...

Markete girdim ve annemin ihtiyacı olan şeyleri aldım.

" 190 lira. "

" Zam olmasa şaşardım. "

" Şu çikolatalar indirimde... Satış yapıp, puan toplamam gerek. " Kasiyer gözlerime baktı. Tabii ki almayacaktım. Boykot markasıydı. Poşeti sırtlanıp çıktım.

" Dön diye ölüyorum ama, dönmesen daha iyi... "

Karşı kaldırımda video çeken çocuklarla nefes verdim. İleriye dönük pişmanlığın ilk adımlarını atıyorlardı. Gülümseyip geçtim yanlarından.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 24 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

TURUNCU GÜL ( SON 1460 GÜN )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin