Uçurum

1.Bölüm "Evim"

Hızlı adımlarla yürürken saati kontrol ettim;15.12."Acaba yetişir miyim?" diye düşündüm.Ara sokaklarda ilerlerken önüme gelen sapaktan sağa döndüm ve karşıma çıkan manzara ile yerimde bir süre hareketsiz kaldım.Sığınacak liman bazen insanlardır.Benim asla bir insan olmadı.Benim sığınacak limanım burasıydı,uçurum.İnsanlar çok acımasızdı hep bana.Kimi sevsem terk etti.Hayatın kuralı da bu değil mi zaten?Herkes gider,herkes terk eder.Bu gerçeği hayat bana darbelerini,dolaylarını ata ata öğretti.

Uçuruma yaklaştım,ucuna oturdum ve bacaklarımı uçurumdan aşağı serbest bıraktım.Aşağı doğru bakındım ve kendimi düşüncelerime ittim.10 yıl olmuştu.Kim bilir şu an ne yapıyordu.Onun da gideceğini biliyordum ama böyle bir dönemde beni yalnız bırakmasını istemezdim.Hayatımda bu gizli yerimi gösterdiğim tek kişi o olmuştu;Aykal.Benim Belis'im.Neden gitmişti?Bu soruya 10 yıldır bir cevap arıyordum ve sanırım asla bulamayacaktım.Neden unutamadım?Herkes 2 hafta içerisinde başka birine aşık olurken ben niye tek kişide takılı kaldım?Onca erkekle konuştum,tanıştım niye hiçbiri değil de Aykal?Bir yanım nefret ediyor ondan,bir yanım hala deliler gibi seviyor.Tam düşüncelerime dalmışken telefonum çaldı.Ekrandaki isme baktım;Mercany.İlk başta açmayacaktım ama sonra aklıma dövülme ihtimalim geldi ve açmak zorunda kaldım.

"Noldu?"
"Hey,sakin ol şampiyon sanırım yanlış zamanda aradım."
"Hayır sorun yok."
"Bu konuyu sonra konuşacağız.Neyse neredesin?"
"Gizli yerimdeyim."
"Artık söyle şu gizli yerini valla senelerdir çok merak ediyorum."
"Olmaz."
"Nedenmiş?"
"Bu konuyu defalarca konuştuk,Mercany."
"Puff,peki."
"Niye aradın?"
"Bu akşam size geleceğim."
"Ya insan bir izin alır."
"İzin falan yok istiyorsam gelirim.Hem ben senin 15 yıllık kankanım izin mi kaldı?"
"Peki,ne kadar zorlasam da ikna olmayacaksın o yüzden bu günlük bahane uydurmayacağım gelebilirsin."

Daha fazla dayanamayıp telefonu kapattım ve saati kontrol ettim;16.30.Daha yarım saatim vardı;Psikolog randevuma.Aslında hiç gitmek istemiyorum imkanım olsa randevuyu asardım ama dövülme ihtimalim hala aklımda.O an aklıma yanımda olan kulaklık geldi,çantamdan çıkardım ve taktım.Telefondan şarkı açtım;Daylight.