MAFYAM

Bölüm 2

ASLI SANCAK

Gözlerimi açtığımda tanımadığım bir yerdeydim. Odada kimse yoktu ve her yerim ağrıyordu. Dün olanlar geldi aklıma. Tam o sırada kapı açıldı hızlı bir şekilde yatakta dik konuma gelip yatak başlığına yaslandım. Odaya o girmişti elinde tepsi vardı tepsinin içinde çorba su ve ilaç vardı. Yavaşça yanıma yaklaştı tepsiyi yatağın yanındaki komidinin üzerine bıraktı ve yatağın ucuna oturdu. Beni korkutmak istemediği belliydi. Gözlerini gözlerime kenetledi.

"Benden korkmana gerek yok Aslı..." neden bilmiyorum ama ondan korkmama rağmen yanında kendimi güvende hissediyordum. İstemsiz bir şekilde birden boynuna sarıldım ve ağlamaya başladım. Önce ne olduğunu anlayamadı ama kollarını belime sarıp sımsıkı sarıldı bana. Kafamı boynuna gömdüm hıçkıra hıçkıra ağlıyordum . "L-lütfen bana bir şey yapma lütfen" dediğim şeyden sonra yavaşça geri çekildi yüzümü avuçlarının içine aldı ve gözlerime bakarak konuştu "Çıkar bunu aklından sana ne olursa olsun asla zarar vermem..." demesiyle içim rahatlamıştı uzanıp komidinden tepsiyi aldı ve kucağına koydu "Şimdi bu yemeği yemen lazım daha sonrada ağrın olursa ilacı içersin. " Deyip gülümsedi gülümsemesine karşılık verdim. Tam tepsiye uzanacakken arkamda bir acı hissettim. "Ah!" Efe hemen tepsiyi bıraktı ve bana yaklaştı "Aslı! İyi misin güzelim?" "S-sırtım acıyor" hemen arkama geçip sırtıma baktı. Ne olduğunu anlamıştım. Babamın yaptığı yaralar kanıyordu. Beni kollarımdan tutup nazikçe ayağa kaldırdı ""Sen şimdi burda bekle ben Fatma ablayı çağırıp geliyorum." Tamam anlamında başımı salladım. Bir az sonra kapı tıklandı "G-gel" dedim çekingen bir sesle. Kapı açılınca evdeki çalışan içeri girdi. Çok tatlı bir kadındı. Yanıma geldi ve bana yardımcı olacağını söyledi başımla onayladım. Yavaşça üzerimdeki tişörtü çıkardı. Sütyenimle kalmıştım. Fatma abla bir süre durduktan sonra "Aslı kızım yaralarına pansuman yapılması gerekiyor. Ben bilmiyorum Efe oğlumu çağırsam sorun olur mu?" dedi utanıyordum ama başka şansım yoktu "Yok sorun olmaz." Dedim. Fatma abla odadan çıktı bir süre sonra kapı çaldı içeri Efe girdi. Yanıma gelip arkamda durdu. Ellerini kollarıma koydu. "Utandığını biliyorum güzelim. Ama utanmana gerek yok sen artık benim karımsın..." Pansuman bitmişti beni dikkatlice kucağına aldı ve yavaşça yatağa yatırdı. "iyi geceler Aslı'm" tam odadan çıkacakken şimşek çaktı ve gök gürledi. O anki korkuyla "Efe... Y-yanımda kalır mısın?" dediğimi duyunca şaşırmıştı. Tebessüm ederek yanıma gelip uzandı. "Sen uyu ben buradayım." Dedi. Arkamı döndüm ve gözlerimi kapattım.

                                                                                                    ~

      Yüzüme vuran güneş ışığı ile gözlerimi yavaş yavaş araladım. Efe yanımda çok masum bir şekilde uyuyordu. Normalde sert birine benziyor ama uyurken çok yumuşacık bir görünüşü var... Yavaşça yataktan kalktım ve kapıdan çıktım. Aşağı indim etrafa bakınmaya başladım. Bana ne kadar iyi davranırsa davransın ben burada kalmak istemiyordum. annemi ve ablamı özlemiştim. Kapıya geldim tam açtım ki arkamdan gelen sesle durdum. Arkama dönüp baktığımda Efe beni izliyordu "Hayırdır küçük hanım nereye?" kapıyı kapatıp mutfağa gittim oda peşimden geldi "Hiiiçç. hava almak istemiştim sadece." tezgahın üstüne oturdum. Yanıma yaklaşıp önümde durdu ve ellerini tezgaha koydu. "Bak Aslı sakın kaçmaya çalışma! Çünkü sen artık burada yaşıyorsun. Merak etme annen ve ablanı görmene izin vericem ama... sözümü dinlersen. Eğer beni dinlersen sana karşı hep böyle olurum ama sözümden çıkarsan daha önce hiç görmediğin yüzümü sana göstermek zorunda kalırım." tehdit mi etti şimdi bu beni. "Sen beni tehdit mi ediyorsun?" kafasını aşağı eyip tekrar gözlerime baktı "Hayır bu sadece bir uyarı." neyse şu an bunu kafama takmayacağım çünkü çok açım. "Ee ne yiyoruz?" dedim meraklı bir şekilde. Güldü ve burnuma işaret parmağıyla dokundu "Ne yemek istersin?" ellerimi bilmem anlamında kaldırdım. "Hadi koş hazırlan dışarda yiyelim" hemen tezgahtan atladım "Tamamm" koşarak odaya çıktım.

Fikirlerinizi belirtirmisiniz lütfenn