გამარჯობა! მე სუჯინი. 17 წლის მე-12-ე კლასის მოსწავლე რომელსაც საშინელი ცხოვრება აქ! ძალიან დეპრესიული ადამიანი ვარ... ამას ბევრი მიზეზი აქ... მამაჩემი მცემს. არასდროს ვიცვამ მოხდილებს იმიტომ რომ ჩემს სხეულს დალურჯებები და შრამები ფარავს. ეს სირი კაცი ყველაფრის გამო მცემს. ნიშნების გამოც კი. პატარაობაში, როდესაც 10 წლის ვიყავი მან დედა თვალწინ მომიკლა. ეხლა დედინაცვალი მყავს. კონკიას ცხოვრება მაქ. მართალია არ ვალაგებ მაგრამ დედინაცვალი და მისი ვირთხა შვილი მყავს რომლებიც ცხოვრებას მიმწარებენ და ნაგვად მიმიჩნევენ. მამას მგონი დედინაცვლის(თინას) შვილი(ლეა) უფრო უყვარს ვიდრე მე. სკოლაში მაბულინგებენ. არის ერთი გოგოების ბანდა. არ მიყვარს შეუგნებელი ხალხი. მათ ვერაფერს გამაგებინებ. ალბათ იკითხავთ, ასე უბრალოდ უტარებ? კი. მე ერთი ვარ ისინი 8. სრულიად დაუცველი ვარ დირექტორმა და მასწავლებელმა არაფერი იციან. კარგი მოსწავლე ვარ. ამის გამო კიდევ უფრო ამითვალწუნეს. სკოლის მერე ღამით ჩემს საყვარელ პარკში ვსეირნობ სადაც ადრე დედას დავყავდი. თითქმის არავინ არის. სულ სიბნელეა. განათებებიც არის ოღონდ ცოტა. იქ მივდივარ და სიგარეტს ვეწევი ხოლმე.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ეს მე ვარ. დღეს წვიმაა. უკვე 8 საათია სეულში კი ამ დროს ბნელდება. სახლში რომ მივალ მამაჩემი ტვინს მასხმევინებს მაგრამ მკიდია. მგონი ტკივილსაც ვეღარ ვგრძნობ. რაც შეეხება დეპრესიულობას. მეგობრები არასდროს მყოლია. ერთადერთი მეგობარი მყავდა რომელმაც მიმაგდო. ის იყო ჩემი საყრდენი დედას გარდაცვალების შემდეგ მაგრამ ახლა ესეც არ მაქ.
