"မင်းတို့သားမိလုပ်ပုံကိုကြည့်ဘယ်လောက်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းလဲ မင်းတို့ဟာလေ ငါ့ကိုအမြဲအရှက်ရအောင်လုပ်နေကြတာ စိတ်ပျက်စရာဘဲ!"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးအကို ဟိုဘက်ကမှားတာကို ဇာတို့ကအပြောခံနေရမှာလားအကို။"
"တိတ်စမ်း! မင်းသူများကိုအပြစ်သွားပြောမနေနဲ့မင်းဟာလေ တကယ်ကိုစိတ်ပျက်စရာမိန်းမ!"
[ဘာမှပြန်မပြေနိုင်ဘဲ မျက်ရည်တွေသာကျနေမိသည့် တေဇာကျော်]
ငိုနေတဲ့မိန်းမကိုစိတ်ပျက်သလိုကြည့်ပြီး သက်ပြင်းသာချကာ တစ်ဖက်က ဘာမှမပြောဘဲ ခေါင်းငုံ့ငြိမ်နေသည့် မင်းခန့်အောင်ဘက်သို့လှည့်ကာ...
"မင်းလိုသားမျိုးရှိတာငါတကယ်ရှက်တယ်!ငါ့ကိုအမြဲအရှက်ခွဲနေကြတာလား မင်းအသက်အရွယ်လေးနဲ့ရန်ဖြစ်ရသလားဟမ်!"
ဘာမှပင်ပြန်မပြောနိုင်
အခုလိုဖြစ်အောင်ဖေဖေဘဲလုပ်ခဲ့တာလေ ဖေဖေကြောင့်သားဒီလိုတွေဖြစ်နေရတာ ဖေဖေကသားကိုတစ်စက်ကလေးမှတောင်ဂရုမစိုက်ဘဲ အခုလိုအခြေအနေမျိုးမှာတောင် သားဖြစ်သူဘက်ကရှိမနေဘဲ သူ့လိုမျိုးသားရှိတာကိုကရှက်တယ်တဲ့လေ
"ငါပြောနေတာကို နားမထောင်တာလား ဘာလဲ မင်းကမခန့်တာလား!"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး ဖေဖေ ကျွန်တော်..."
"တော်တော့! မင်းဆီကစိတ်ပျက်စရာ ဆင်ခြေတွေကိုငါနားမထောင်နိုင်ဘူး တော်"စိတ်ပျက်တယ် တောက်ခ်!"
အသံမာမာနဲ့အော်ကာ အိမ်ထဲကထွက်သွားတဲ့ဖေဖေ့ရဲ့ကျောပြင်လေးကိုသာငေးကြည့်ရင်း ကျလာမိတဲ့မျက်ရည်တွေ
ကျွန်တော်ဘာများလုပ်မိလို့လည်း ဖေဖေကကျွန်တော့်ဆိုအမြဲအဲ့လိုပင် ကျွန်တော်ကဖေဖေ့ဆီကဂရုစိုက်မှုကိုသာလိုချင်ခဲ့ရုံပါ ဖေဖေ့ဆီက သားရေဆိုတဲ့ချိုချိုသာသာစကားလေးကိုသာကြားချင်ခဲ့ရုံပါ ဖေဖေရယ်မေမေရယ်နဲ့အတူပျော်"ရွှင်"နေချင်ရုံပါ အခုလိုဖြစ်ချင်ခဲ့တာမဟုတ်ပေ...
[၁နှစ်ကြာသော်]
ဒီလိုနဲ့ဖေဖေဂရုမစိုက်တဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့မွေးနေ့လေးပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီ...
ကျွန်တော်ဖေဖေ့ကိုထွေထွေထူးထူးမျှော်မနေမိတော့ပါ သို့ပေမယ့် အတူအတူတော့ကျင်းပမိချင်သား
"အကို...အကိုဘယ်မှာလည်းဟင် ဖုန်းတွေလည်းမကိုင်လို့ ဒီနေ့သားလေးမွေးနေ့နော်အကို"[ဖုန်းမကိုင်သောကြောင့် ပို့လိုက်သော message လေးတစ်စောင်]
တစ်ခဏအကြာ ပြန်စာဝင်လာခဲ့သည်။
"အဲ့စိတ်ပျက်စရာမွေးနေ့ကိုမလာတာမလို့ဖုန်းထက်မဆက်ပါနဲ့ ပြီးတော့ ငါ့မှာမိသားစုအသစ်ရှိနေပြီ မင်းနဲ့မင်းရဲ့စိတ်ပျက်စရာသားကိုငါအလိုမရှိတော့တာမလို့ ငါ့ကိုထပ်ပြီးလာမပက်သက်ပါနဲ့ ထပ်ပြီးကပ်တွယ်နေမယ်ဆို မင်းတို့ကိုရစရာမရှိအောင်လုပ်ပြစ်မိလိုက်မယ်!"
ပို့လာသောစာတစ်စောင်ကိုဖတ်ကာ မျက်ရည်တွေကစီးကျလာသည် အမြန်အဆန်ပင်
"မနောက်ပါနဲ့အကို ဇာတို့သားမိကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ အကို ဇာတောင်းပန်ပါတယ် သားလေးမျက်နှာထောက်ပါဦး"
တစ်ဖက်ကပြန်စာတောင်မလာဘဲ ချက်ချင်းပင် block သွားခဲ့သည်
အရူးတစ်ယောက်လိုပင် ဖုန်းတွေဆက်တိုက်ခေါ်နေမိသောလည်း လုံးဝပင်မကိုင်
မျက်ရည်တွေနဲ့ ပြာယာခက်နေတဲ့ သူ့အမေကိုကြည့်နေမိသည် သူ့အဖေကြောင့်ဆိုတာသိပေမယ့် ဘာအကြောင်းကြောင့်ပြယာခက်နေလည်းသူမသိ
မျက်ရည်များကိုသုတ်ကာ သားလေးနားကိုသွားလိုက်သည်
"သားငယ်လေး"
"ဗျာ.."
"မေမေတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ် သားဖေဖေက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးသွားစရာရှိလို့သားမွေးနေ့ကိုမလာနိုင်ဘူးတဲ့ကွယ်"
မေမေလိမ်နေမှန်းကျွန်တော်သိပါသည် ဖေဖေကအလုပ်ကိစ္စမရှိလည်းမလာပါဘူး အခုလည်း မလာနိုင်တာမဟုတ်ဘဲမလာချင်တာဖြစ်သည်
"ရပါတယ် မေမေရဲ့ ဖေဖေမရှိတော့လည်း မေမေနဲ့သားဘဲ အပြင်သွားကျတာပေါ့ သားကစားကွင်းသွားချင်တယ်မေမေ"
"လိုက်ပို့မှာပေါ့သားလေးရဲ့ ကဲ အဝတ်အစားသွားလဲချေ"
"ဟုတ်မေမေ"
အပေါ်တက်သွားသော သားလေးကိုကြည့်ပြီး မျက်ရည်တွေကျလာခဲ့သည် သားကိုဘယ်လိုေပြာပြရမလဲ အခုအတိုင်းဘဲဆက်လိမ်ထားရမှာလား မေမေတောင်းပန်ပါတယ်သား သားကိုဒီကိစ္စမေမေ မသိစေချင်လို့ လိမ်ထားမိတာတောင်းပန်ပါတယ် သားငယ်
>>>>>>>>
ဒီအပိုင်းလေးကတော့တိုသွားပါတယ် အမှားလေးတွေပါသွားတာရှိရင်လည်းတောင်းပန်ပါတယ်ရှင့် 💋
YOU ARE READING
ပျောက်ကွယ်သွားသောအချစ်တစ်ခု
Fanfic[ကျွန်တော်အကို့ကိုချစ်တယ် အကို] [ငါ့ဘဝကိုလုယူသွားတဲ့မင်းကိုသေလောက်အောင်မုန်းတယ်]
