ရက်လှတွေအလီလီပြောင်းလဲလာသလိုလူနေမှုအဆင့်အတန်းတွေ၊ငွေကြေးတွေကလည်းပြောင်းလာခဲ့သည်။သို့သော်ခုခေတ်လိုမဝတ်စားတတ်ပေမယ့်သူပုံစံသူဝတ်စုံနဲ့သိပ်ကိုကျက်သရေရှိတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။သူ့နာမည်က......
"ယဥ်လေးနွယ်"
"ရှင်အမေ"
"ညဥ်းလည်းအေ၊မှန်ရှေ့ကကိုမကြွဖူး"
"အို..အမေကလည်း၊မိန်းကလေးဆိုတာလှတာပတာစိတ်ဝင်စားတာထုံးစံဘဲကို"
"မပြောဖူးဟေ့"
"ဗျို့အိမ်ရှင်"
"ကဲမှန်ရှေ့ကခဏကြွပြီးအပြင်ကဘယ်သူလဲကြည့်စမ်းပါဦး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါအမေရယ်"
"ဗျို့အိမ်ရှင်တို့"
"လာပြီတော်ရေ"
"ဒီအိမ်ကဦးမြတ်ထွန်းတို့အိမ်လားခင်ဗျာ့"
"ဟုတ်ပါတယ်ဘာကိစ္စရှိလို့လဲမသိဖူးရှင့်"
"ဪဟုတ်ကျွန်တော်တို့ပစ္စည်းလာပို့တာပါဗျာ့"
"ဘာပစ္စည်းလဲ"
"အဲ့တာတော့မသိဖူးဗျာ့"
"ဪအင်းဒီကိုပေးနော်"
"ရရှိကြောင်းလက်မှတ်လေးထိုးပေးပါဦး"
"သမီး၊ဘယ်သူတုန်းကွဲ့"
"မသိပါဖူးအမေရယ်ပစ္စည်းလာပို့တယ်ဆိုဘဲ"
"ဘာပစ္စည်းလဲ"
"မသိဖူးအမေရဲ့အာ့ကြောင့်အခုဖောက်မို့လုပ်နေတာ"
"ရော့ကတ်ကြေး"
'အဖြူရောင်မြန်မာဝတ်စုံတစ်ထည်၊ဝက်ဝံရုပ်တစ်ခု၊နှင်းဆီအဖြူတစ်ခု၊စာအိတ်တစ်ခု'
"ဟက်အဲ့တာဘာတွေတုန်း"
"မသိပါဖူးအမေရယ်စာလေးအရင်ဖတ်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်"
သို့
ယဥ်
အကိုအိမ်ထိမလာနိုင်သေးလို့အမြန်ရောက်စနစ်နဲ့ဘဲအရင်လက်ဆောင်တွေပေးလိုက်တယ်နော်၊နောက်အန်တီ့ကိုလည်းပြောပေးဦးနောက်တစ်ပတ်ယဥ်နဲ့ပတ်သတ်တဲ့အကြောင်းလေးတွေလည်းတိုင်ပင်ချင်လို့မိဘတွေနဲ့အတူလာခဲ့မယ်လို့။အကို့မိဘတွေလည်းပါမာမို့သေချာပြောပေးထားနော်။အကိုပေးတဲ့ဝတ်စုံလေးဝတ်ပြီးလာကြိုပေးနော်။
YOU ARE READING
"ကျွန်တော့်ရဲ့ဒေါက်တာ" [ Complete ]
RomanceဒီFicမဖတ်ခင် မောင့်ရဲ့ဒဏ်ရာFicလေးကို အရင်သွားဖတ်ပေးကြပါ။မဟုတ်ရင်လူတွေရောကုန်ပါလိမ့်မယ်ဗျာ့