නුඹ මා ප්‍රේමයෙන් පිර වූ බව පමණක්ම මම දනිමි!
Chapter 03
පුංචි සිනිඳු සරුංගලය 02
රිහානාගේ ඇස් මහත් වෙනවා මට පේනවා. ශනුද් අයියා දිගටම කතා කරන් ගියා.
" ශනූට ඔය නම තිබ්බේ අපේ අම්මා. ඒ හින්දා තමා ඔය කොහෙන් හරි අපේ නම් 'ශ' යන්නෙන්ම පටන් අරන් තියෙන්නෙ."
" වාව්! ඒක නම් ශෝයිනේ. එතකොට ශනූ අක්කගෙ මුල් නමට දාන්න 'ශ' යන්නක් තිබිලද? "
" ආ...නෑ නෑ. මගෙ මුල් නම යසස්වි...යසස්වි ශනුල්‍යා..."
" ආ...එතකොට නම් තුන එන්නෙ ශනුද්, ශෙනාල් , ශකිත නේහ්..."
" ඔව්..ඔව්..."
" අනේ ශෝක්..."
රිහානාගේ මූණ බලන්න හිනා යනවා. ඒ බෝල ඇස්වලින් හිනා වෙද්දි කම්මුල් වල්ගැහෙනවා.හරි ලස්සනයි.
" ඔය ශෝක් කියන්නෙ නිකම් නෙවේ..ඔන්න බලන්නකො. මෙයාගෙ ළමයි ටිකට එකම අකුරු වලින් නම් දානහැටි. මම අද කිව්වා කියලා මතක තියා ගන්නකෝ "
" මම එහෙම කළාට ඔයාට මොකද ශකී...ඔයාට ඕන මගුලක් ඔයා කර ගන්න...බලන්නකො ශනුද් අයියේ "
" ඇති ඇති බං උබලා දෙන්න ඕක නවත්ත ගනිල්ලා "
ආව වෙලාවෙ ඉදන් ශනුද් අයියා එහෙම කියපු තුන්වෙනි නැත්නම් හතරවෙනි වතාව.ඒ දෙන්නගෙ රණ්ඩු බේරන එක ශනුද් අයියගේ ජීවිතේ වැදගත් රාජකාරියක් වගේ.
අපි ඊට ටික වෙලාවකට පස්සෙ ආයෙම ගෙදර එන්න පිටත් වුණා. රිහානාගේ ගෙදර තිබුණේ ග්‍රවුන්ඩ් එකේ ඉදන් මීටර් පන්සීයකට විතර එහායින්. කෙල්ල ගේට් එකෙන් ඇතුළට ගිහින් එළියට වෙලා බලා ඉන්න අපි තුන්දෙනා දිහා බැලුවා.
" ඔයා එන්නෙ නැද්ද ශකී..."
රිහානා එහෙම ඇහුවා. ඒ මොන හතර බීරි කතාවක්ද? ශකිත අයියා මොකටද රිහානාලාගේ ගෙදර යන්නේ. මම ටිකක් පුදුම වෙලා වගේ බලන් හිටියා.
" මම ගෙදර යනවා "
ශකිත අයියා එහෙම කියද්දි මම කලින් පුදුම වුණාටත් වඩා පුදුම වුණු මූනු වලින් ශනුද් අයියයි, රිහානායි මූණට මූණ බලා ගත්තා.
