"İlk öpücüğün müydü?" diye sordu.Yiğit sanki aklımdakilere çare bulması için vahiy inmiş gibi.Kirpiklerimi kırpıştırdım.Aynı yere gerisin geri oturup parkelere baktım.Ve Yiğit sanki Giray'ı gizlice içeri alan ben değilmişim gibi yanıma oturdu ve beni yine o güvendiğim yere aldı.Kollarının arasına...
"Özel olmasını mı istiyordun? dedi bu sefer.Sinirini çabuk yatıştırmışa benziyordu.Çünkü şimdiki ses tonu oldukça yumuşak ve motive ediciydi.
"Öyle umuyordum."
"Bak ne diyeceğim.Bence bu bir öpücük sayılmazdı.Sonuşta o öptü.Sen karşılık vermedin değil mi?"
"Hayır"dedim şimşek hızıyla "Hayır, tabii ki."
"O halde canını sıkan bir şey yok demektir."
Öyle midir? Kişiliğim böyleydi.Özel olmalıydı.Doğru yer,doğru zaman,doğru kişi.Giray'la yaşamak isteyebileceğim bir şey değildi bu.Dediklerim doğruydu.Onu sevmek istemiyordum.Sevmek istemediğiz biriyle öpüşmek istemezdiniz değil mi?
"Eğer istersen bu konuyu daha net bir çözüme kavuşturabiliriz."
"Nasıl?"diye mırıldandım omzuna gömdüğüm kafamı kaldırarak.
Çenemi tutup boy orantımızı sağlayarak daha kibar yaklaştı bana.Tereddütlüydü ama ne yapması gerektiğini de biliyor gibiydi.Hafifçe öpüp aynı tereddütle duraksadığında istemsizce gülümsedim.Bu,ona cesaret vermiş olmalıydı ki yineledi.Şim hissettiğim şey şaşkınlık değildi.Gülümsememi büyüttüm ve sırtımı dikleştirerek oturdum bu kez.Elini boynuma koyup daha da yaklaştığında beceriksizce karşılık verdim.Gülümseyen taraf oydu.Dudaklarını dudaklarımdan çekerek gözlerime baktığında yan bir şırıtış attı.
"Oldu mu?"dedi fısıltıyla."Senin için özel oldu mu?"
Nefes alışverişlerimi düzene soktuktan sonra gülümsemekten kapanmayan ağzımı da sakinleştirmem gerekti."Oldu."diye mırıldandım."Oldu."
