"Konuşmanız bittiyse Eslin'i ben alabilir miyim?" diyerek diğer yanımda duran Yiğit bir eliyle ensesindeki saçlarıyla oynamayı kesip hafifçe tebessüm etti.
Ensesindeki elini indirirken yüzündeli o masum gülümsemesiyle belki de ilk defa karşılaşıyordum. Yiğit'in çeşitli yönlerini keşfetmiştim. Asi, sinirli, insancıl, iyi kalpli vesaire ama abisinin yanındayken olan şu çocuksu gülümsemesine daha önce hiç rastlamamıştım. Aile kavramına çok fazla önem veriyor olmalıydı. Ya da önem verdiği şey, epey önümüzde yürüyen grubun ortasında kalmış , espirileri ve dış görünüşüyle kızları etkileyip erkekleri sinirlendiren bu kişiydi. Her ne olursa olsun ondaki bu içtenliği sevmiştim.
