අසම්මත (sinhala bl) (On Hold )

02.

රමේෂ් ඇවිත් කෑගහල මාව බේරෙගෙන දැනට සතියක් විතර වෙනවා.. එත් තාමත් මන් රමේෂ්ව දැක්කේ නැ.. මට‍ ඕනෙ උන එයාට ස්තුති කරන්න හැමදේකටම..

එත් මගේ ඉස්සරහ මට‍ මුකුත් නොකිව්වට දසුන් වගේම අනිත් කොල්ලෝ මාව පිට අය ඉස්සරහත් හංවඩු ගහන බව මන් දැනගෙන හිටිය.. එත් මොනවද කරන්නද ආදරෙට රැවටිල මන් මගේ මුළු ජිවිතේම විනාශ කරගත්තා..

1.30 ඉස්කෝලේ බෙල් එක වැදුනට පස්සේ මන් එහෙමම වෙනදා වගේම තනියෙන් ඉස්කෝලේන් එලියට ගියේ.. ඔය හැමදේම වෙන්න කලින් මගේ වටේ හිටපු හැමයළුවාම දැන් මාව අප්පිරිය කරනවා මගේ මුනවත් නොබලා යනවා...අසම්මත ආදරෙකට හිත යනවා කියන්නේ මෙ තරම් පිළිකුල් කරන්න දෙයක්ද.. මන් මෙ දේවල් හිත හිත බස් හෝල්ට් එකටම ආවා..

"කල්පන.."

මගේ පිටිපස්සේ ඇහුනේ රමේෂ්ගේ රළු කට‍ හඩ.. මන් පිටිපස්ස හැරිලා රමේෂ් දිහා බැලුවේ ඇත්තටම මට‍ එයාට ස්තුති කරන්න ඕනෙ උන නිසා..

ඔව් ඒ රමේෂ් තමයි..ඉස්කොලේදි යුනිෆෝම් එකට වගේ නෙවෙයි.. රතු ශර්ට් එක ඇදල කලු කලිසමත් එක්ක කලු පාට සෙරෙප්පු දෙකක් දාගෙන අතින් පොතකුත් අරගෙන එයා මගේ පිටිපස්සේ ඉදන් මගේ දිහා බලගෙන හිටිය..

දෙයියනේ මෙ මනුස්සය ග්‍රීක දෙවියෙක් වගේනේ.. බලන්න එපැයි ලස්සන හැමදාම gym ගිහින්ද කොහේද..මන් කල්පනා කරමින් හිනා උනා..

"ඒ... මොකද තනියෙන් හිනා වෙන්නේ.."

"ඇ.. අහ්හ් නැ නැ නිකන්.."මන් අයෙත් සිහියට ආවේ රමේෂ් මගේ අතින් අල්ලපු හින්ද..

එත් එක්කම මන් රමේෂ්ගේ අත මගේ අතින් අයින් කරේ දැන් දසුනුයි උගේ සෙට් එකයි එනවා උන් දැක්කොත් අයෙත් කතාවක් හදාගෙන කියන එක ඉස්කෝලේ හෙඩ්ට හොද නැති නිසා..

"ගෙදරද යන්නේ.."

"නැ හේමාල් සර්ගේ ක්ලාස් නේ අද.. එකට යනවා.. එක නෙවෙයි ඔයා මොකද මෙහෙ..අනික ඉස්කෝලේ හිටියේත් නැනේ.. අහ් පොඩ්ඩක් ඉන්න ඔය මොකක්ද කනට කරලා තියෙන්නේ.."

"දැන් මන් මොන ප්‍රශ්නෙටද මුලින්ම උත්තර දෙන්න ඕනෙ..."එයා හිනා වේවි මගෙන් ඇහුවත් මන් එයාට එරෙව්වේ.. හරියට කපල් එකක් රණ්ඩු කරනවා වගේ..