YALAKANIM /YARI TEXTİNG/

0.8

Kaan'dan

Mesajımı atmamın üstüne 8 saat 42 dakika 58 saniye olmuştu. Fakat o hala bana görüldü atmaya devam ediyordu.

Onu da anlıyordum. O beni iki günlük konuştuğu biri olarak sanıyordu. Fakat gerçekler böyle değildi. O ve ben 2 ay boyunca konuşuyorduk. O benden habersiz bir şekilde konuşuyordu. Benim ben olduğumu bile bilmeden..

Onunla bir reelste rastlamıştık ve konuşmaya devam etmiştik. Bir rels mutluluğumu vermişti. Hayatımın diğer yarısını buldurmuştu. O beni bulmuştu, ben onsuz  Yorumuma cevap vermemesini şuan düşünemiyorum bile. Onsuz bir hayatta nasıl varolabilirim.

Benim de elbetteki çoğu kişi gibi birden çok hesabım vardı. O beni ilk olarak diğer hesabımda rastlatmıştı. Reels de içimizdeki duyguların bize sömürmesiyle ilgili bir yazı vardı ve bende ona yorum olarak 'içimizdeki fırtınalardan hep bir habersiz başka şeylere gömülürüz' demiştim. O da gelip yorumuma yorum yaparak 've gömüldüğümüz şeyler bizi cehennem kuyularına sürükler' demişti.

O zaman anlamıştım bu her kimse benim diğer yarım olacağını.. O hesapta gece gündüz konuşmaya sohbet etmeye başlamıştık. Durmadan cır cır böceği gibi konuşuyordu fakat sonra birden konuşmayı kesmişti. Üstüne üstlük bir de beni engellemişti. Susmayan kız beni sessizliğine mahrum etmişti. İnanamıyordum. Onsuz zulüm gibi gelmeye başlamıştı her şey zaten zulüm gibi geçen hayatımın üstüne bunlarda iyice çekilmez kılıyordu.

Bu yüzden ona yazmıştım tekrardan. Biliyordum ve beni yanıltmamıştı da eğer ona 'selam' ve ya başka normal bir şey yazsaydım. Beni de o  hiç açmadığı engel köşesine fırlatıp atardı fakat ben onu can evinden çikolatasından vurmuştum. O da elbetteki yanıtlamıştı.

Aslında planım daha uzun süre konuşmaktı ama onun büyüsüne kapılmamak elde değildi. Anlayamıyordum. Nasıl bu hale geldiğimi ama bu halimden pişman da değildim. Sadece onunla daha fazla sohbet etmek ve tüm dertlerini kendi bedenimi hapsetmek istiyordum. Onun ağlama seslerini duymuştum üstelik ilk sesini ağlayarak, acı çekerken..

"Kaaaaaaaaaaannnnnnnnn" dedi. Her zamanki anne terörünü uygulamaktan zevk alan kadın

Bende karşılık olarak "heeeeeeeeeeeee" dedim. Bilerek onun gibi harfleri uzatarak.

"Buraya gelsene oğlum bir işin ucundan tuttuğun yok anca odana hapsol"dedi.

"Ne alaka Anne"derken  ayağa kalkıp, salona ilerliyordum.

Her zamanki gibi babam ve ablam meşhur kavgalarını ediyorlardı. Sebep ise ablam sevgilisiyle yeni bir eve çıkma fikrini tekrar sunması babamın ise tekrar red etmesiydi.

Annem ise elime kahvaltılıkları tutuşturup, masaya gönderdi. Babam beni görünce "bak kardeşine o öyle şeyler arzuluyor mu"dedi.

Ablam ise buna karşılık olarak bağırarak "çünkü o daha 17 yaşında ben ise 21 yaşındayım"demişti.

"Olabilir. Hala benim küçücük kızımsın. O meymurt suratlı herifle aynı eve çıkmak için kücüksün"dedi ve konutu bitirdiğini belirterek koltuktan kalkıp, masanın başına geçti.

Ben de anneme masayı kurmasına yardım ederken ablam kapıyı çarpıp evden gitti. Bende ardından elbetteki anneme yardım ettikten sonra evden çıktım.

İzmir sokaklarında kulağımda kulaklıkla dolaşırken birinin omzuna çarpmasıyla sendeledim.

Tam 'ne diye önünüze bakmıyorsunuz' diyecek olacaktım ki birinin ağzıma bir bez deydirmesiyle önüm siyah ekran kesilmişti. Taşındığımı hissediyordum ama hareket dahi edemiyordum.

Kaçırılıyor kurum lan amına koyim ben!

                                   Bölüm sonu

Bir textingi nasıl bambaşka bir halta donusturuyom izleyin dbdhehhehsjsjssn

Yıldızlara basmayı yorum yapmayı unutmayın seviliyonuz beybisletolarim