මම යන යන තැන සැන්ටා ලයිට්ව පේන්න ගත්තද ඒ පාර. ඉස්සෙල්ලා ඩාවින්චි ගැන හිතනකොටත් ඩෑල් එකව ඔලුවට ආවා. දැන් මෙ හයේ හතරෙ පොරවත් මට පේන්නෙ ඒ වගේ. සිතුම් උබ ලෙඩෙක් වෙන්නයි යන්නෙ.
මම ඔලුව දෙපැත්තට ගසලා ආපහු බ්ලැක් බෝඩ් එක දිහා බැලුවා. නැ යකො ඒ පාරත් මට පේන්නෙ සැන්ටා ලයිට්ව. මොන වේසකමක්ද ඒ.
" සිතුම් සර්"
" අ අහ් ඇයි"
" දේවක සර් ඔයාට කතා කරනවා"
මම ආයෙත් ඔලුව දෙපසට ගසලා ඇසිපිය සලලා ක්ලාස් එක දිහා බලද්දි පොන්ඩ් එකකට වැටුණු පාන් කෑල්ලක් දිහා බලන් ඉන්න සාරි ගප්පි ටික වගේ ක්ලාස් රූම් එකම මගෙ දිහා බලාගෙන. ඒ සාරි ගප්පි අතරෙ හත් අවුරුද්දකින් කාලා නැති අලි පත ගුරාමියෙක් වගේ එකෙකුත් මාව ගිලින්න වගෙ බලාගෙන ඉන්නවා. මොකද අඩෙ ඔහොම බලන්නෙ. මම තේරුම් ගත්තා මට සැන්ටා ලයිට්ව මැවිලා පේනවා නෙවෙයි සැන්ටා ලයිට් මම යන යන තැනට එනව කියලා. මේ ඉන්න ඩෑල් එක සැන්ටා ලයිට් තමයි. එතකොට පොරත් මේ ඉස්කෝලෙ ගුරෙක්ද. ෆුහ් පොර ගනන් ගුරෙක්. නම දේවකලු. මිස්ටර් දේවණාරායණගෙ පුත් දේවක දේවනාරායණ. ඒත් වැඩේ කියන්නෙ මම මේ මනුස්සයව මෝනින් එසෙම්බ්ලි එකේදිවත් නොදැකපු එකනෙ. සමහරවිට නොඑන්න ඇති.
මම තවත් බුකවගෙන බලන් ඉද්දි ඒ ගුරාමියා ඇස් වලින් දොර පෙන්නලා පොරත් ඒ දොර ගවට ආවා. ඒ කියන්නෙ මටත් දොර ගාවට යන්න කියලද. සැන්ටා ලයිට් ඇස් වලින් කතා කරනවා බොහෝම වැඩියි. මට ඔය ලැන්ග්වේජ් එක බෑ බන් රෙද්ද. එක්කො කටින් කතා කරපියකො. ගොලු නැ නෙ. ඇස් වලින් කිව්වෙ මටත් එන්න කියලා අනුමාන කරපු මම දොර ගාවට ගියා.
" නම මොකක්ද කිව්වෙ සිතුවම් නේද. සිතුවම්ට පේනවා ඇතිනෙ මම උගන්නනවා කියලා. තමුන් රිලවෙක් වගේ දැලේ එල්ලිලා ඉන්නකොට මම උගන්වන දේවල් මේ ළමයින්ගෙ ඔලුවට යන්නෙ කොහොමද? දරුවන්ගෙ අවදානය බිඳෙනවා. දෙතුන් සැරයක් කතා කලත් සිතුවම් හිටියෙ මේ ලෝකෙ නෙවෙයි."
හික්කේ දෙතුන් සැරයක් කතාත් කරාලු. මට ඇහුනෙ නෑනෙ දෙයිහාන්දුරුවනේ ඉතින්. වස නෝන්ඩිය. සැන්ටා මන් ගැන මොනා හිතුවද දන්නැ.
YOU ARE READING
සමමිතික සිත්තම් (ongoing)
Non-Fictionආදරේ කියන්නෙ හුත්තක්. එච්චරයි __සිතුම් ආකාෂ් ෆ්‍රනෑන්ඩෝ
