Farklı bir boyut | MHA fanfic|

3. Bölüm:Düşündüğümden daha zeki

Medyadaki Columbina'nın mırıldandığı şarkı Karinanın mırıldandığı şarkı haberiniz olsun

Hadi bakem bölüme geçebilirsiniz

*********

Mitsuki: Haydi bakalım! Uyanma vakti! Ne kadar uykucusun be!

    Bayan Mitsuki elindeki tencere tavayı birbirine vurarak sesler çıkarıyordu. Saate baktığımda 11:24 diye yazılı olduğunu görmemle gözlerimi fal taşı gibi açmam bir oldu. Ben o kadar uyumuş muyum ya.

*Shiberu ile her şey mümkün askm*

Yazar senin ben ana-

*ANA KARIŞTIRMA LAN*

    Neyse biz bana geri dönelim. Yataktan kalkıp odadaki boy aynasının önünde durup kendime bakmamla ufak çaplı bir şok geçirdim.

    Saçlarım bir karışmış varya öyle böyle değil. Koyun yününe dönmüş ya beyaz beyaz kıvır kıvır. Bayan Mitsuki eline ne ara aldığını birlmediğim tarağı bana uzattı.

    Tarağı alıp saçlarımı taramaya başladım. Güç te olsa saçlarım yine eskisi gibi düz ve parlak duruyordu.

Mitsuki:Karina canım biraz hızlı ol! Kahvaltı seni sonsuza dek bekleyemez!

    Bu kadın ne ara aşağıya indi de kahvaltı hazırladı. Yok artık gerçekten insan olup olmadığını soracağım.

    Odamdan çıkıp merdivenlerden aşağıya doğru inmeye başladığımda başka birinin daha masada olduğunu fark ettim.

Mitsuki:Karina canım bu benim kocam Masaru ondan çekinmeden gerek yok. Gel de yemeğini ye soğumasın(gülümser)

Karina:Şey yanlış anlamazsanız bir şey sorabilir miyim?

Mitsuki:Dinliyorum canım

Karina:Siz gerçekten de insan mısınız? Her şeye yetişiyorsunuz be! Ben sizi ararken yoruluyorum Bayan Mitsuki!

Mitsuki:HAHAHAAHAHA ahh Karina kızım eğer senin de Katsuki gibi götünde kurt varmış gibi gezinen bir oğlun olsaydı inan bana benden farksız olurdun.

    Bayan Mitsuki ile karşılıklı bir şekilde gülümsedik. 

Mitsuki:Karina kızım senin özgünlüğün neydi?

    Donup kaldım. Benim özgünlüğüm yok ki. Buldum! Kanatlarımı onlara gösterirsem bunun benim özgünlüğüm olduğuna inanırlar!

    Elimdeki çatalı bırakıp oturduğum sandalyeden kalktım ve biraz geri çekilip kanatlarımı ortaya çıkardım. Büyülenmiş gözlerle bakıyorlardı. 

Mitsuki:Kanatlarınla birlikte tıpkı bir meleği andırıyorsun Karina. Kanatların çok parlak büyük ve bembeyazlar. Ömrümde gördüğüm en beyaz şey olabilir.

Karina:Abartmayın Bayan Mitsuki. Hem bu kanatlar o kadar da iyi bir şey değil çok büyük oldukları için dar yerlerden uçarak çıkamam. Bu benim için bir dezavantaj olur.

Mitsuki:Bu güzel olduğu gerçeğini değiştirmez!

    Çok tatlı bir şekilde kaşlarını çattı. Bu kadına dayanamıyorum be! Yemeğimi yemeyi bitirince sandalyeden kalkıp merdivenlerden çıkarak üst kattaki odama geldim. Kıyafetlerimi hızlıca değiştirip aşağı indim.

Mitsuki:Dışarı mı gidiyorsun Karina kızım?

    Kafamı olumlu anlamında aşağı yukarı salladım. 

Mitsuki:Çıkarken şu çöpleri de atar mısın canım benim?

    Uzattığı çöpleri aldım. Ve kapıdan dışarı çıktım. Evin hemen önünde çöp kutusu vardı çöpü oradaki kutuya bıraktım ve gezinmeye başladım.