Red Roses

Kabanata 45

Kabanata 45

Mga tala sa kalangitan

[SERAPHINA EMBERHEART]

Kasama ko ngayon si Aric habang nakasandal ako sa kaniyang balikat at pinagmamasdan ang mga tala sa madilim na kalangitan.

'Kay lamig ng simoy ng hangin na humahaplos sa aming mga balat.    Walang kasing kislap ang bawat diyamanteng aking nakikita sa dilim.

Kahit gaano talaga kadilim ang kinaroroonan ng bagay ay kikislap at kikislap pa rin dahil kumbaga sa isang sitwasyon kahit maraming pinagdaraanan ang dalawang
nakaupo ngayon ay darating yung
araw na matatapos rin ang lahat.

Kasama nilang kikislap ang mga tala sa kalangitan at kasama rin nilang magbibigay liwanag ang buwan sa dilim.

“Alam mo sobrang ganda talaga ng mga bituin,” turo ko sa madilim na kalangitan.

“Sumasang-ayon ako diyan pero wala na pang mas gaganda pa sa'yo sa aking mga mata.” Tugon niya na ikingiti ko maman at namula bigla ang mga pisngi ko.

Unti-unti kong naramdaman ang dahan-dahang pagpulupot ng kaniyang kamay sa aking braso. “Mabuti pa at tigilan mo na ang iyong puro papuri,” komento ko.

Ibinaling niya sa akin ang kaniyang atensyon. “Hindi ka nakakasawang pagmasdan at purihin palagi dahil ang iyong ganda ay maihahalintulad sa mga talang kumikislap,” panimula niya.  “Sapagkat kahit gaano pa kadilim o kasalimuot ang buhay minsan ay nananatili kang positibo na siyang mas nakakapagpaningning pa sa'yo,” he explained, which made my heart warm, and he really made me feel special.

“That's so sweet, Aric. And those sweet words of yours make my heart warm, striking like thunder, just like my ability with a gentle caress of nature,” I uttered, and his lips curved into a wide, sweet smile.

This moment we're sharing feels like there's no tomorrow, and I never want it to end. I cherish these moments, gazing at the stars while sitting on the rocks at night.

The cool breeze whispers secrets, and the stars above shimmer like diamonds, casting a spell of enchantment around us. With each twinkle, it feels like the universe is cheering us on, urging us to savor every second together.

We basked in this moment together, and as I reflect, I realize that while this love may face its trials, nothing can shatter us. We've weathered every storm hand in hand, emerging stronger with each challenge conquered.

Like a sturdy oak in a tempest, our bond remains unbreakable, rooted deep within the fabric of our souls. With you by my side, I feel invincible, ready to conquer any obstacle that dares to stand in our way.

“Aric, you're a wonderful person who makes me feel special, treating me like a princess in a castle. But in truth, it's so much more than that,” I expressed, appreciating everything he does for me.

****

Natapos ang mga sandaling iyon ng napansin kong kinakailangan kong bumalik sa amin. Nagpaalam ako ng maayos sa kaniya at sa kaniyang mga magulang bago umalis.

Pagkarating ko doon ay napansin kong ang mga pixies o maliliit na fairies ay tila may dinaraos okasyon dahil sobrang nagliliwanag ang malaking puno.

Dumiretso na ako sa loob ng bahay na kung saan ay maihahalintulad ito sa itsura ng mga puno ngunit napapalibutan ng mga dahon.

P.S. Parang ganyan po ang bahay na tinutukoy ko rito sa kwento. Ito po ang pinakamagandang maihahalimbawa  ko sa bahay na tinutukoy ko sa kwento. Credits sa may ari ng larawan na ito.