Baş Rolü Kaybettim

Kalp kalbe..

- Süm akşama parti varmış ama gidicek kimsem yok. Çok gidesim var. Sen de gelsene?
- Biliyosun gelirdim ama akşam aile yemeğimiz var...
Birden durdum. Yok onu çağıramazdım. Benim yüzüme bakmıyo nasıl çağırabilirdim "Gel" diye.
-M.yi çağıramam dimi? Gelmez.
- Denemeden bilemezsin. Ara sor.
Yok yok. Anında vazgeçmiştim bu fikirden.
- Telefonumu tutsana şurdaki lavoboya gidip geleyim.
Her ne olduysa çıktığımda olcaktı. Hazır mıydım acaba? Bunun bi önemi yoktu. Çünkü her zaman hazırlıksız yakalanırdım.
-Süm, kimle konusuyosun?
Eliyle şştt yaptı. Benim telefonumdan biriyle konusuyordu ve kim olduğu hakkında fikrim yoktu.
-M. geliyor.
Ne, nasıl? Sen mi aradın? Nasıl yani o mu beni aradı? Yok artık, neden? Tepkilerimden de anlaşılacağı gibi hayatımın en inanılmaz anıydı. Benim kötü bir kız olduğumu bildiği halde ya da ona oynadığım sözde oyunu bildiği halde aramıştı beni. Hem de kendiliğinden. İnanılmazdı ama neden aramıştı?
Karnıma ağrılar giriyordu. Bayılacak gibiydim. Süm, yardım et napıcam ben?
- Sakin ol. Gelcek, konuşcaksınız ve bence seninle partiye gelcek.
Allahım inanamıyorum. Bu olanlara inanamıyorum. Aklım gitti. Ne dicem ben ne konuşcam?
Geliyor işte yanımıza ışıklardan geçtiğinde yanımızda olcak. Kalbim. Kalbim yerinden çıkacak.
Sanki hiçbir şey olmamış gibiydi. Yaptığım karşısındaki tepkisizliği beni öldürüyordu. Oturup konuşmak için bir yere geçtik. Muhabbet ilerliyordu ve asla yaptığım şeyin konusu geçmiyordu. Yok daha fazla dayanamıcaktım. Daha sonra Sümün kalkması gerekti. Vakit ilerliyordu. Partiyi falan unutmuştum anın tadını çıkarıyordum. M. ve ben sohbet ediyorduk ve bu hiç olmadığı kadar güzeldi. İşte şimdi tam sırası.
- Yaaaaaa M. sana çok önemli bir şey söylemem lazım.
- Yaptığınla ilgiliyse boşver. Çünkü ben unuttum.
- Hayır. Unutma çünkü gerçek değidi.
Ohh bir çırpıda söyleyip hafiflemiştim. Neden yaptığımı sorduğunda " Beni sevmemen sinirimi bozuyordu. İnsanların gözünde senin peşinden koşan ve senin asla bakmayacağın kız olmak istemiyordum." dedim.
Ona da mantıklı geldi ki hiç kızmadı sadece şaşırdı olanlara haklıydı ama benim kadar hiçbir zaman olamadı. Kalktık oradan. M.den ayrılmak istemiyordum başka bi yerde daha oturmayı teklif ettim. İstemedi. Israr etti. " Ya kızım tamam arkadaşız ama ne bileyim oturduk yeter " dedi. Beni her kelimesiyle anında yıkabiliyordu. Her neyse yurduma bıraktı. O günden sonra içim rahattı en azından. Ben kartlar açık savaşmaya başlamıştım. O ise hiçbir zaman bunu yapmadı.