akşamı buldu kendimi buluşum
şarkılar seni sen şiirlerimi doğururken hala
bilir miydin bilmem
ama kaldın orada içimde kalanlarla
bir de hiç savaşmayacağın bir savaş bıraktın ellerime
sessiz, yalnız
fikri dahi bilinç sarsan bir çaresizlik
gözü yaşlı peçetelerin arasına yatırdım yalnızlığımı
ilhamımın kapısını çekip gidince sen
bitmiş sigaranın dibini zorluyorum şimdi
ağzımda acı bir tat
nefesim kesik
özlemim sana maruziyetime
hiç karşılaşmayacağın insanlarla tanıştırdım seni
zira kestiğin sesimde duyuluyor sesin
kahkahasız dudaklarım burkulunca sızıyor
yokluğunun ağırlığı
sigarayı tutuşumda dahi sen
kelimeleriyse senden çaldım
paramparça canım
dağılmış saçlarım
ve votka ardına
ellerin aldığım nefesken
şimdi duymayacaksın hiç kalbimin yavaşlayışını
—moony
mayıs, 2024
