Kiraz Kurdu

Benimsiniz Güzel Kirazlar

Gördüğüm manzara karşısında dilim tutulmuştu. Adeta yeşillikler içerisindeki parıldayan kırmızı zümrüt gibiydiler. Annemin "Kızım eşyaları taşımamıza yardım et. " demesini duymazdan gelerek koşmaya başladım. Varır varmaz bulduğum ilk ağaçtan bir yandan yemeye diğer yandan toplamaya başladım. Tatları muhteşemdi. Yerken kendimi kaybettiğim sırada birinin"Kiraz kurdu" bağırışını duydum. Arkamı döndüğümde kaşları çatık sarışın mavi gözlü tatlı bir çocuğun bana doğru koştuğunu gördüm.Birkaç kiraz daha toplayıp ağaçların içerisinde koşmaya başladım.

Henüz 6 yaşındaydım. Ama çok iyi koştuğumu biliyordum. Yaptığım küçük haylazlıklarda hızlı koşmam baya işe yarıyordu. Şimdi de bu tatlı çocuğun beni yakalayamayacağına emindim.

Arkamdan bağırıyordu"Kirazlarımı yemenin bedelini ödeyeceksin."Bedel mi? Merak etmiştim napacağını gerçekten. Dövecek miydi? Bunu düşününce kahkaha atmak istesemde yalnızca gülümsedim. Bana el kaldırmaya bile cesaret edemezlerdi, tabi beni tanıyanlar. Beni tanımıyordu. Yavaşladım ve arkamı döndüm. Düşmüştü. Bana öldürücü bakışlar atınca korkmuştum. İlk defa korkmuştum. Cesur bir kızdım ve kimseden, hiçbir şeyden korkmazdım. Bu aklıma gelince zaferle gülümsedim.Bu zaferi söze dönüştürmeye karar verdim ve "Asıl sen benim gibi bir kızdan kirazlarını esirgediğin için bedel ödedin." dedim ve topladığım kirazları yiyerek eve döndüm.

Annem karşıladı beni:

-Yine ne yaramazlık yaptın bakalım? dedi gülümseyerek.

-Biliyor musun anne şurdaki kiraz bahçesindeki kirazları bi harika.

-Umarım izin almışsındır,dedi.

Sadece muzipçe gülümsedim.

Akşama kadar eşyalarımızı yerleştirdik. Akşam yemeğinde babam:

-Karşıdaki bahçe tatlı bir amcanınmış. Küçük tatlı bir de torunu var senin yaşlarında . Bahçeyi sahiplenmiş benim diyor dedi gülümseyerek ve devam etti"Yaşlı amcanın tek torunuymuş hem kirazlarada çok düşkünmüş. Bu nedenle o tatlı çocuğa bırakıcakmış bahçeyi. Annem:

-Bizim kız o güzel kirazların tadına bakmış, İZİNSİZ,dedi izinsizi bastırarak.

Babamın bu konuda nutuk gibi uyarılarını bölüp :

-Elinize sağlık, ben bahçede gezineceğim biraz, dedim.

Kiraz bencilinin düştüğünü görünce önemsememiştim ama şimdi çocuğa üzülmüştüm. Sonuçta o kırmızı zümrütleri yetiştirmek hiç de kolay olmamıştır. Ama yetiştirmesinin kolay olmaması o kırmızı zümrütleri herkesden özelliklede benden esirgeyebileceği anlamına gelmiyordu. Normalde haylazlık yaptığımda kendimi savunan biriydim.Ama bu sefer anneme karşı ne de babama karşı savunmaya geçmedim.Çünkü kendimi suçlu hissetmiyordum.Burada bulunduğum sürece de o kirazlardan yiyecektim.Kiraz benim en sevdiğim meyve hatta yiyecekti. Ömrüm boyunca sadece kiraz yiyebilirdim.ben kirazı bu denli severken o kiraz bencil mi kirazları yememe engel olacaktı ? Bsna ne yaparsa yapsın, kiraz kurdu olsamda gözünde siz benimsin güzel kirazlar.

Albenili kirazlara bakıp sinsice gülümsedim."Evet benimsiniz güzel kirazlar.."

Herkese merhabalar..

Siyah1 ve Siyah2 olarak "Siyah... " adlı deneme kitabımızdan sonra bu seferde bir romanla karşınızdayız.

Umarım beğenirsiniz. Olumlu olumsuz bütün yorumlara açığız.Sizi seviyoruz. Votelerinizi bekliyoruz.