တံခွန်တို့နှစ်ယောက်စားသောက်ဆိုင်မှာအတူတူထွက်လာခဲ့ကြသည်။
ရောင်ဝါ:နေစမ်းပါအုံးငါမင်းကိုshoppingလိုက်ပို့မယ်လို့ပြောမိလို့လား
တံခွန်:မင်းမပြောမိပါဘူးငါတစ်ယောက်ထဲသွားရမှာပျင်းလို့မင်းကိုခေါ်လာလိုက်တာ
ရောင်ဝါ:အော်....မင်းသဝန်တိုနေတာလားလို့
တံခွန်:မ..မဟုတ်...ပါဘူး..မင်း...မင်းအလုပ်ရှိရင်...သွား..သွားပါ...ငါတစ်ယောက်....ထဲသွား..သွား..လိုက်မယ်
ရောင်ဝါ:ဘာလို့မင်းလဲခုနကကျကိုကိုဆို
တံခွန်မျက်နှာ ပေါ်မှာရှက်သွေးဖြန်းတဲ့အရိပ်ယောင်တွေဖြတ်ပြေးသွားတယ်
တံခွန်:အဲ့ဒါကဟို...သူရှေ့မှာမို့ခေါ်လိုက်တာ
ရောင်ဝါ:ဘာလို့သူရှေ့မှာခေါ်တာလဲ
တံခွန်:အမြင်ကတ်လို့သူများယောင်္ကျားကိုများအကိုအကိုနဲ့ခေါ်နေတာအာ့ကြောင့်မို့သူရပ်သွားအောင်ကိုကိုလို့ဖမ်းခေါ်ပလိုက်တာမင်းမကြိုတ်ရင်နောက်မခေါ်ဘူးရပြီလား
ရောင်ဝါ:မကြိုတ်ဘူးလိူ့ဘယ်သူပြောလည်း
တံခွန်:ဟမ်...
ရောင်ဝါ:မကြိုတ်ဘူးလို့ဘယ်သူပြောလဲနောက်ခါအဲ့လိုပဲခေါ်ကြားလား
တံခွန်:မခေါ်နိုင်ပါဘူးအား"ယား"
ရောင်ဝါ:မခေါ်ရင်ဆွဲနမ်းပြစ်မှာ
တံခွန်:ခင်များ...အွန့်
ပြွတ်
ရောင်ဝါ: နောက်တခါခေါ်အုံးမလားခင်ဗျားလို့
တံခွန်:ခင်...ကိုကိုဘာလို့အဲ့လိုလုပ်တာလဲ
ရောင်ဝါ:တော်တယ်
ရောင်ဝါကတံခွန်ရဲ့ခေါင်းလေးကိုပုတ်ပေးလိုက်တယ်။ တံခွန်ကတော့မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲပြီးတော့ရှက်နေတော့တယ်။
ရောင်ဝါ:ခုshoppingလိုက်ပို့မယ်
တံခွန်:အင်း
တံခွန်နဲ့ရောင်ဝါတို့စျေးဝယ်ထွက်ဖို့ထွက်လာကြတယ်။
------------------------------------
YOU ARE READING
Love house
Fanfictionမာနရောင်ဝါ နာမည်နဲ့တင်လန့်စရာကောင်းတဲ့အရှိန်အဝါတစ်ခုကိုခံစားရတယ် ပတ္တမြားရောင်ဝါအိမ်တော်ကြီးရဲ့ဆက်ခံသူသခင်လေး ပတ္တမြားဟန်ချီသခင်မကြီးရဲ့မြေးငယ် မာနထိပ်ခေါင်သခင်ကြီးရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသား တံခွန်တိုင် ဒေါ်မိုးမြင့်မောင်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောသား မိုးမြင့်တံခွန်...
